- Mamusiaaaa - głośny chichot wybudził mnie ze snu. Cicho westchnęłam przecierając posklejane powieki patrząc się na Kylie i Alexa, który uśmiechali się jakoś podejrzliwie. 

- Dajcie mi dziesięć minut, wtedy będziemy mogli porozmawiać - parsknęłam naciągając na siebie jeszcze więcej kołdry. Zamknęłam oczy i po prostu wyciągnęłam rękę odganiając te małe intruzy. 

- Ale.. 

Usłyszałam jęk i skrzyp drzwi, ale nie miałam ochoty sprawdzać o co biega. 

- Mówiłem wam żebyście nie wchodzili i nie budzili mamy - powiedział mężczyzna dosyć surowym głosem - Zostawić was na chwilę. 

Jeszcze chwilę się posprzeczali i w końcu zostałam sama, może nie tak dokładnie, bo czułam szwędającego się Devriesa po naszej sypialni. 

- Obudzili cię prawda? - zapytał, a ja wydałam z siebie ciche "mhm" - Za dwa dni lecimy, pamiętasz? 

Znowu mhm. 

- Zrobię śniadanie - po chwili poczułam jak przykłada wargi do mojego czoła i zostałam teraz całkowicie samiuteńka. Otworzyłam powoli oczy, jednak po chwili jednak nie zamknęłam przez słońce które troszeczkę za mocno oświetlało sypialnie. Przelotnie spojrzałam na godzinę i opadłam na poduszki, po tym jak podniosłam się na łokciach. Dlaczego dzieciaki mają tyle siły o ósmej rano? 

Wygrzebałam się z łóżka i zeszłam na dół. 

- Czy dzieciarnia nie może pospać dłużej w weekend, dając przy okazji nam się wyspać? - rzuciłam wchodząc do kuchni, gdzie akurat Leondre ściągał coś z patelni - Mam dwadzieścia trzy lata, też potrzebuje dużo snu!

Szatyn spojrzał się na mnie spod przymrużonych powiek, a na jego ustach zakwitł mały uśmieszek. 

- Jesteś taka dziecinna Summer. 

- Będąc dzieckiem urodziłam dwójkę dzieci, więc zamknij się. 

****

dzisiaj krótko, ale nie mam weny na ten rozdział okk. jeżeli nie umarliście podczas czytania to życzę wam miłego dnia lub wieczorku i widzimy się następnym razem oops. 

być może dodam w tygodniu jeszcze jeden rozdział, a 24 grudnia rano wstawię świąteczny dodatek x