Siedzę w wygodnym fotelu , gapie się w sufit i na swoje jasnoróżowe buty.

-Jeżeli chcesz, abym ci pomogła, to musisz ze mną rozmawiać- powiedzała miłym tonem pani psycholog.

Kobieta po trzydziestcę, piwne oczy i o ładnym, łagodnym wyrazie twarzy.

-Nie jestem uzależniona od narkotyków- powiedzałam swoje pierwsze zdanie od  pół godziny.

-Dobrze, skoro nie chcesz ze mną rozmawiać , to nie. Ja Cię nie będę zmuszała...

-To mogę, już iść?

-Nie, będziemy siedzieć tu i patrzeć się na siebie przez trzy razy w tygodniu. 

Pov. Santiago

-Ja nie jestem uzależniony od alkoholu- powiedziałem

-Gdybyś nie był, nie było by Ciebię tu- odpowiedział psycholog po czterdziestcę. Mężczyzna z siwymi włosami i brązowymi oczami.

-Mogę przestać , kiedy chce. Załóżmy się o pół litra- powiedziałem

-No widzisz. Santiago ja wiem, że jest to dla Ciebie trudne, ale z czasem będzie lepiej. Napisz do jednej dziewczyny...

-Nie- szybko zaprzeczyłem

-To tylko pisanie smsów, które mają Cię zająć tak, jak ją. Rozumiesz? - zapytał.

-Okej. Spróbuje.

-Masz, ale pamiętaj ona nie może dowiedzieć się, że to ty piszesz.  Masz być animowy- dał mi numer

-Z kim będę pisał?

-Nie mogę Ci powiedzieć...

-No, ale...

-Z dziewczyną i ona też nie może ci powiedzieć kim jest.

Hej!  Chodź o to, że Laurze psycholog powiedzał to samo, tylko że nie dał numeru telefonu. (Dla niekumatych tłumaczę)  XD

Zostaw coś po sobie 😘😍