-Nicole... - stanełam , jak wryta, kiedy zobaczyłam Nicol z naszym opiekunem.  Nie było to by nic dziwnego, ale oni się całowali! -To ja przyjdę innym razem-dodałam zakłopotana i wyszłam na podwórko. 

Musiałam się przewietrzyć, a pozatym chciałam w końcu zobaczyć piękny ogród, którego nie miałam jeszcze okazji zobaczyć.

Usiadłam na ławce, koło drzewa i obserwowałam wszystkich dokoła. Chciałam, już wrócić do domu i iść na imprezę , gdzie bym zapomniała o wszystkim i świetnie się bawiła.

Po chwili obok mnie usiadła blądynka.

-Laura to co widziałaś...

-Spokojnie- uspokoiłam ją

-Ja... On... My... Ja niewiem co powiedzieć- powiedziała w końcu po długim jąkaniu się.

-Nic nie mów. To nie moja sprawa.

-I nie powiesz  nikomu?

-Nie i nie będę Cię oceniała. Ważne, abyś była szczęśliwa i abyś wyszła z nałogu.

-Dziękuję! -pisneła i mnie mocno przytuliła.

Nicole i opiekun, kto by pomyślał? W następnym będzie perspektywa Santiaga.

Zostaw coś po sobie! 😍😘😂