To była straszna, burzowa noc w Los Santos...

Noc, w którym wydarzył się okropny i śmiertelny wypadek...

Na miejscu zmarł Erwin Knuckles...

Cały Zakszot był w żałobie... Najpierw Kui, a teraz Erwin...

Nie wiedzieli, kto miał „rządzić" całym Zakszotem...

To miał być Carbo? Może Vasquez? Albo Albert?

... Nikt tego nie wiedział...

Przez 3 lata od tej tragedii, była straszna cisza w mieście...

Nic się nie działo...

Zakszot ucichł, już wszyscy zapomnieli o tym potężnym gangu...

Policja się cieszyła, że było już mniej napadów, porwań itp...

Ale jeden policjant nie był szczęśliwy...

Tęsknił za tymi czasami...

********************

Pewnej nocy... w krwistą noc... grób Erwina się otworzył...

Erwin zdezorientowany nie wiedział coś się stało i gdzie był, wstał jakby nigdy nic i wyszedł z trumny.

Gdy złotookiemu udało się wyjść, usiadł na pobliskiej ławce i zastanawiał się gdzie były jego rzeczy, dlaczego wszystko go boli i czemu jest ubrany w marynarkę.

Nagle Erwin zrobił się głodny, wstał i ruszył przed siebie. Gdy już był przy wyjeździe z Kościoła, zaczął obserwować całą okolice czy była jakaś żywa dusza.

Niestety nikogo nie zauważył, było cicho i to za bardzo cicho... Jak na miasto Los Santos.

Złotooki postanowił przejść się do Burger Shota, zobaczyć czy ktoś tam był.

Pokonał naprawdę długą trasę i to bez sensu, bo było zamknięte. Erwin nie podawał się i poszedł stronę komendy Mission Row.

Gdy dotarł na komendę, nie było widać żywej duszy, a budynek był zamknięty... Zaczął się niepokoić, coś tu nie grało mu...

Złotooki zmęczony był już chodzeniem po całym mieście, zasnął w nieopodal ciasnej uliczki.

********************

Nastał dzień, złotooki wstał nie wsypany, co się dziwić jak spał na ulicy.

Kiedy wyszedł z uliczki, zobaczył go policjant, który był przerażony. Bo widział osobę, która 3 lata temu zmarła, a teraz go widzi wychodzącego z uliczki.

Przerażony policjant uciekł do komendy. Erwin był zdziwiony reakcją policjanta, jak by widział ducha przed sobą.

Złotooki postanowił, podejść do radiowozu i zobaczyć czy czegoś nie zostawił.

Gdy przechodził przez drogę, został potrącony przez inny samochód.

— BOŻE, Z PANEM WSZYSTKO DOBRZE? - Podszedł przerażony.

— Tak wszystko dobrze... - Wstałem i obróciłem się w stronę osoby, która mnie potrąciła... — Gregory? - Zaczął się na mnie dziwnie patrzyć.

— A... Ale jak... - Powiedział przerażony.

— Ale co? O co ci chodzi? - Zapytałem trochę wkurzony.

— To ty Erwin? - Spytał i zaczął mnie dotykać po twarzy.

— Tak to ja i powiesz o co ci kurwa chodzi? - Znów się spytałem.

— Erwin ty... - Zamilczył.

— No mów, co ja? - Przewróciłem oczami.

— Ty zmarłeś 3 lata temu, w wypadku samochodowym... - Powiedział ze łzami w oczach.

Zamilkłem...

— Co ty pierdolisz Grzesiek? - Nie dowierzałem co właśnie usłyszałem. — Przestań stroić, żarty! - Wkurzyłem się, napewno chciał sobie zażartować. To było by nie możliwe.

Brązowooki wyciągnął telefon z kieszeni.

— Jak nie dowierzasz, to zobacz to...-

——————————

Pokazał mi zdjęcie wypadku, była tam moja rozwalona LaFerrari i inny samochód. Później pokazał mi ogłoszenie:

Erwin Knuckles „Pastor" zmarł
Data uro. 19/01/1996
Data zm. **/**/2025
Niech spoczywa w spokoju...
„Zamknij się już!"~ Ostatnie słowa Erwina skierowane do Nicolla Carbonary.
„Zaraz nas zabijesz debilu!"~ Ostatnie słowa, które usłyszał Erwin od Nicollo Carbonary.

I pokazał zdjęcie całego zakszotu jak stali przy moim trumnie...

——————————

— Tylko ty zginąłeś, a Carbo został tylko ciężko ranny i teraz jest na wózku inwalidzkim... - Wytarł spływające po policzku łzy.

Stałem jak słup, byłem przerażony, ja naprawdę umarłem, a teraz jakby nigdy nic żyje...

— Nie, to musi być sen! To jest nie możliwe! - Zacząłem bić się po głowie, żeby wstać i okazał się, że to tylko był głupi koszmar.

— Erwin... niestety to nie sen... -

— To wytłumacz mi czemu, żyje? - Zacząłem płakać, ale nie czułem żadnych łez.

— Nie wiem jak to wytłumaczyć... może jesteś wampirem? - Stwierdził.

— Przecież Wampiry nie istnieją... -

— Ale może jednak istnieją? -

Popatrzyłem na niego głupio, za dużo naoglądał się filmów. To jest nie możliwe, wampiry nie istnieją...

— Możemy to sprawdzić. - Zaproponował brunet.

— Weź mnie już nie osłabiaj... -

— Ale chociaż, sprawdźmy, może jesteś wampirem... - Nie chciał odpuścić.

— Dobra... niech ci będzie już. - Zgodziłem się na propozycję bruneta. — To jak chcesz sprawdzić? - podniosłem jedną brew do góry.

— Czego najbardziej nie lubią Wampiry? - Zapytał się Brązowooki.

— Yyy słońca? - Odpowiedziałem.

— Nieee, czosnku! - Powiedział. — Choć jedziemy do sklepu spożywczego. - Złapał mnie za rękę i zaprowadził do radiowozu.

Dalej się modliłem, żeby to był tylko głupi koszmar...

********************

699 słów :)

Za błędy bardzo przepraszam!

Pierwszy rozdział jest, niestety taki krótki ale jest

Nie wiem kiedy kolejny będzie rozdział, bo to już zależy czy mam wenę do pisania i od wolnego czasu
 

Życzę miłego
dnia/popołudnia/wieczoru <33