— Jejku, chłopaki jak dawno się nie widzieliśmy! — Radosny krzyk Jungkooka rozniósł się echem po korytarzu. - Namjoon, znowu się przefarbowałeś? Wyglądasz seksownie, aw.

— Aigoo, Jungkookie, stoimy jeszcze na korytarzu, nie rób wstydu, tylko zamknij się i właź do środka — Brunet skarcił młodszego. Nie przeszkadzało mu to, że chwalił wygląd blondyna, jednak mógł to zrobić w mieszkaniu, a nie wtedy, gdy wszyscy mogą to usłyszeć.

— To nic — uśmiechnął się Seokjin. — Wchodźcie, nie stójcie w progu.

I gdy brunet zamykał drzwi, spostrzegł ostrzegawcze spojrzenie Namjoona.

***

— Jejku, Jin musisz u nas zamieszkać! Razem z Namjoonem. Nawet Tae nie potrafi tak dobrze gotować jak Ty! —  Ekscytował się najmłodszy, za co dostał po głowie od swojego ukochanego. — Przecież prawdę mówię, hyung!

— Zamknij wreszcie tą jadaczkę i zacznij jeść. Jesteś bardziej niekulturalny niż Hoseok, chłopcze, więc się opanuj i nie rób mi wstydu.

A Seokjin oglądał to wszystko z uśmiechem. Pierwszy raz od kilku miesięcy mógł się poczuć swobodniej i cały czas uśmiechać.

Ale na jak długo?

To nasz ludzki los, jak i wola nieba, że po radościach przychodzą smutki.

Plaut