Leżałam w pokoju wtulona w poduszkę.

-Z pewnością mnie nienawidzą.- powiedziałam sama do siebie.-A zresztą co mnie to obchodzi, nie jestem czekoladą, żeby mnie każdy lubił.

*SMS*

-Kto znowu?

Tatuś: Czemu nie chcesz jechać z chłopakami na kręgle? Miałaś nie sprawiać problemów..

Zajebiście już zdążyli się poskarżyć. Nie wytrzymam..

Soo: Nie mam ochoty nigdzie jechać.

Tatuś: Soo wiem, że jesteś zła. Ale proszę wytrzymaj jeszcze trochę.

Soo: Jak na razie średnio mi to idzie.

Tatuś: Masz jechać z chłopakami i się rozerwać. Bądź dla nich dobra, zrób to dla mnie! Nie chcę później słyszeć jaką mam niewychowaną córkę.

Po prostu... CUDOWNIE! Jeszcze kłótni z najważniejszą dla mnie osobą mi brakuje. Stwierdziłam, że nie będę już odpisywać ojcu, przecież i tak jest na mnie zły. Natomiast wściekła zerwałam się na równe nogi i zbiegłam na dół.

-CZY WY NIE MACIE WŁASNEGO ŻYCIA?!!!- takiego gniewu jeszcze w sobie nie czułam. Bez przesady, że od razu donoszą na mnie do mojego ojca.

-Soomin o co ci chodzi?- popatrzył na mnie wyłupiając szeroko oczy Jin.

-Jak mnie nie lubicie to po co mnie tu trzymacie? Zawsze mogę wrócić do swojego własnego domu i mieszkać sama. Równie dobrze, możecie powiedzieć mojemu ojcu, że nie chcecie się mną zajmować. Przecież i tak się już do niego skarżycie na mnie.- ściszyłam trochę ton swojego głosu, jednak nadal byłam bardzo zła.

Nie spodziewałabym się tego po nich.

-Soomin powiedz nam do cholery o co ci chodzi?!- podniósł z kanapy swoje cztery litery Taehyung.

Spojrzałam na nich wszystkich zabójczym wzrokiem.

Nagle w rogu salonu spostrzegłam Namjoona a co miał? Telefon w ręku. Widać było, że jest zakłopotany. A więc to on...

-No słucham?- podeszłam do niego.- No dalej, śmiało napisz mu coś jeszcze o mnie.

Wszyscy popatrzyli zarówno na mnie jak na niego zdziwionym wzrokiem.

-Nie chcesz? Daj to sama napisze.- wyciągnęłam w jego stronę rękę, z myślą podania mi telefonu.

Chłopak stał w wielkim szoku i nie wydusił z siebie ani jednego słowa. Wiedział w ogóle co się wokół dzieje?

-ODCZEPCIE SIĘ ODE MNIE RAZ NA ZAWSZE!!- wybuchłam i skierowałam się w stronę swojego pokoju.

Jak poparzona wbiegłam do pokoju i rzuciłam się z płaczem na łóżko.

-Już niedługo Soomin...

*Witam was dziubki. Coś zauważyłam, że ostatnio mało osób, praktycznie w ogóle nikt nie zagląda do mojego opowiadania. Przykro mi :( Mam nadzieję, że za niedługo przybędzie was więcej.

A propos tego. Na górze jest filmik chłopaków, a dokładnie scena wycięta z programu ''After school club''. Kocham po prostu kocham naszych kochanych Bangtanów, kiedy próbują powiedzieć ''Kocham cię'' w naszym pięknym języku. Zapewne to widzieliście, ale tak bardzo kocham ten moment, że musiałam go tutaj wstawić. Mam nadzieję, że jak chłopaki kiedyś zawitają u nas w Polsce to razem z wszystkimi Army's pięknie nauczymy ich wymawiać te dwa piękne słowa. Saranghae ♥