Nagato

Wywlokłem Omara za szmaty z domu Akhita, jestem na niego wkórwiony.

- Nagato daj spokój, przecież nic mu się nie stało. Tylko mi ! - powiedział wściekły.

- A to że powiedziałem ci, żebyś go nie skrzywdził ? I teraz masz pogryźoną dłoń przez wilka - powiedziałem, starając się opanować.

- A skąd miałem wiedzieć, że jest taki delikatny - powiedział przywracając oczami.

- Przestań pogarszać  swoją sytuację - warknąłem wściekły, chcąc go zatłuc.

- No dobra, a posmakowałeś może tego rozkosznego ciałka lub krwi - powiedział rozmażony, a mnie kórwica wzięła. Swoje dłonie zacisnołem na jego szyi, on widząc mój stan chciał zwiać.

- Przepraszam stary - wychrypiał, a ja go puściłem.

- Jeszcze raz go tkniesz, a pożałujesz tego - powiedziałem wracając do domu, a Omar szedł za mną.

- Jesteście razem ? - zapytał zaciekawiony.

- Tak - powiedziałem wchodząc do salonu, wyciągając whiski i szklanki - napijesz się ? - zapytałem nalewając sobie trunku.

- Jasne - powiedział sięgając po szklankę - Za wasze szczęście - powiedział biorąc potężny łyk. Ciekawe co robi teraz Akhito ?

Akhito

Siedziałem z przyjaciółmi w salonie, słuchając historii Shinga.

- Akhito szkoda, że nie widziałeś miny mojego pracodawcy. Jak zobaczył ich, był tak zdziwiony, że dopiero po chwili się poprawił i płaszczył do nich - powiedział po chwili, a reszta wybuchła śmiechem ja tylko się uśmiechnąłem - Coś mnie ominęło ? - zapytał przyglądając mi się.

- Możesz się zapytać Yashira - powiedziałem wychodząc z salonu i kierując się w stronę fortepianu. Zacząłem grać, nawet nie zwróciłem uwagi co grałem, gdy skończyłem grać usłyszałem oklaski.

- Piękna melodia - powiedział Liu.

- Dziękuje - uśmiechnąłem się szczerze.

- Dla kogo ją stworzyłeś ? - zapytał dosiadając się do mnie.

- Dla Nagato - powiedziałem znów grając tą samą melodię.

- Kim jest dla ciebie ? - zapytał patrząc się na mnie, a ja uśmiecham się na samą myśl o nim.

- Chłopakiem - odpowiadam patrząc na niego.

- Ma dobry wpływ na ciebie - mówi niszcząc mi fryzurę.

- Ej, ja tak się nie bawię - mówię, a później wybuchamy śmiechem.

- Cieszę się, że wróciłeś - mówi przytulając mnie.

- Ja też.

- Wiesz o tym, że Yashiro żałuje tego - mówi spokojnie.

- Wiem, ale to nie było miłe - mówię wychodząc z bratem. Kierujemy się do salonu, gdzie czekają wszyscy.

- Akhito, ja naprawdę żałuję tego co powiedziałem. Przepraszam - mówi ze skruchą.

- Przyjmuję przeprosiny.

- To utczijmy to - powiedział Craven, wyciągając wódkę i kieliszki. Wypiliśmy 3 flaszki, ja może z 5 kieliszków, a później poszłem do pokoju. Zastanawiałem się gdzie powiesić obraz, ale nie miałem pomysłu. Pżebrałem się i od razu położyłem się do łóżka, kontynuując czytanie książki. Gdzieś około godziny później zasnąłem zmęczony dzisiejszymi wydarzeniami.

Nagato

Z Omarem wypiliśmy całą butelkę whiski, nie wiele myśląc poszłem się przejść po ogrodzie.  Rozmyślając o Akhicie i naszej przyszłości.  Chce codziennie widzieć jego uśmiech i słyszeć śmiech. Pragnę by był mój a ja jego, ale mam także złe przeczucia. Boję się o niego ,gdy niema mnie blisko niego. Ciągle martwię się o jego stan i jestem zazdrosny o jego przyjaciół. Zastanawia mnie tylko jedno kim tak naprawdę jest, może aniołem. Na tą myśl uśmiecham się mimo wolnie, jednak dalej w głowie włącza mi się czerwona kontrolka, jakbym o czymś zapomniał. Co zdarzyło się lata temu, tylko co ?

- Nagato, wracaj już ! - krzyczy Omar z tarasu, wracam jednak, staram się przypomnieć przeszłość. Idę do sypialni, zamiarem przeszukania kilku pamiątek.

*__*__*__*__*__*__*__*__*__*__*__*__*

Tym razem Nagatowi puściły nerwy. Czy powinien wykończyć Omara ? Te pytanie zostawiam wam.

DarkDeadAngel