Adrien*

CHWILĘ PO WYPADKU

**************************************************

Gdy miałem już wychodzić do auta, poczułem wibrację w mojej kieszeni.

Dostałem SMS'a od Alyi :

,, Adrien, Marinette potrąciło auto! Wiem, że nie jesteście razem...

znaczy.. nie czytaj nie których zdań..bo..będziesz żądał tłumaczeń..

Przyjedź! Jak najszybciej....bo jak się dowie jej były, że jest w szpitalu nie da jej spokoju!

Dalej nie powiem o co chodzi bo to tylko pomiędzy mną, a Marinette. 

Śpiesz się! ''

Nie wiedziałem o co chodziło, lecz teraz muszę jechać do szpitala...za nim...- Szło mi ciężko powiedzieć, że...- za nim przyjedzie JEJ BYŁY.

-Nathalie, pójdę dziś pieszo to i tak blisko.

- Adrien, nie mogę Cie puścić bez opieki!

- Nathalie nic się ze mną nie stanie. Będę uważał. - Powiedziałem to tak szybko, że nie wiem nawet czy to usłyszała.

Byłem już przy szpitalu, wziąłem ciężki oddech i wszedłem.

Zapytałem najbliższą pielęgniarkę o numer sali Marinette:

- Dzień dobry, w jakiej sali znajduję się Marinette Dupain-Cheng?

- W sali 23, pójdzie pan prosto, a potem w lewo, od razu pan zobaczy salę.

- Dziękuję.

Czyli..prosto...w lewo...jest sala 23!

Wszedłem do sali, Były 3 łóżka, lecz leżała w tej sali tylko Marinette.

Usiadłem tuż obok jej łóżka. Nie chciałem jej budzić, dlatego usiadłem i wpatrywałem się w jej oczy.

Wrrr, Wrrr, Wrrrrr. - Wibracja z telefonu Marinette.

Nie wiedziałem czy odebrać czy nie...

Gdy zobaczyłem na ekran pojawiło się zdjęcie z nieznajomym chłopakiem (nieznajomym dla mnie).

To na pewno BYŁY! 

Wahałem się czy odebrać, lecz ktoś zrobił to za mnie.

Marinette obudziła się, wzięła telefon do ręki w ogóle mnie nie zauważając.

Rozmowa Marinette : 

~ Halo? - M

~ Cześć piękna, myślisz, że nie wiem o Twoim pobyciu w szpitalu? - Nieznajomy

~ Posłuchaj, daj mi spokój! Moje serce należy do kogoś innego! - Marinette mówiła to tak rozpaczliwie... łzy ciekły jej ciurkiem...

~ Tak?! To czemu mu tego nie powiesz? A no tak! Tak się stresujesz, aż się jąkasz! - Nieznajomy

~ Adrien! Nie muszę z nim być! Kocham go i nigdy nie przestanę! Nawet jeśli...nawet jeśli nie będziemy razem! - Marinette wykrzyczała to na całą salę.

Po jej słowach mnie zamurowało... Znałem odpowiedź na wszystkie jej zachowania...

-Marinette, to prawda? - Zapytałem zapłakaną dziewczynę...widać, że była zdziwiona moją obecnością.

- Adrien?! C...co ty tutaj robisz?!

- Ja? Dotrzymuje towarzystwa mojej przyjaciółce, która jest w ciężkim stanie.

- Gdzie Alya?!

- Poszła pilnować wejścia...

- Dlaczego?

- Nie ważne... -  Powiedziałem tak, ponieważ chciałem szybko zmienić temat.

- Adrien, wszystko jest ważne. - Powiedziała to zalana rumieńcem.

Było dziwne też to, że złapała mnie za rękę.

- Czy to była prawda...to co krzyknęłaś na całą salę?

Marinette siedziała w milczeniu.

Oczy naszkliły się jej, a łzy zbierały się do oczu...

-Adrien.... zapomnij o tym co słyszałeś...bo to nie możliwe...żeby coś z tego wyszło....

- Tak wiem...

Marinette obróciła się do mnie plecami...

- To nie możliwe dlatego, że nie odwzajemniasz uczucia mojego do Ciebie...

P.S To jest inna historia Mari i Adriena! <3