Szklany wazon
dziś leży stłuczony
ubolewają nad nim
fragmenty mej głowy

Niósł ze sobą silne wspomnienia
na samą myśl
mam w myślach zmartwienia

Posiadał w pamięci pewne obrazy
twarze
uśmiechy
nie istniejące
od paru lat
lecz czuję ich obecność
w pomieszczeniu cierpienia
gdzie odbywa się cisza skruszenia

Szepczą słowa niezrozumiałe
lecz mgła wspomnień opadła
a ja zbladłam

Stłuczony
na milion kawałeczków
wazon
odnalazł całość

Czyżby wazon usłyszał me wzywania?
A może
poprostu to ma wyobraźnia?
na zawsze miłowany w mej miłości
Pozostanie w całości