Odłamek szkła
rzuciłeś w me serce
które do dziś było ci wierne

Przytrzymując me serce krwawe
z satysfakcją rzuciłeś je w trawę

Twe ręce krwią naznaczone
wytarte lecz
nadal grzechem uplamione

Myślałam że cieszyłeś się
z mego cierpienia
Nie sądzę by to były złudzenia

Zaplanowany
kres mej miłości
Me serce zostało
wyrwane z zamglonego snu
Przejrzałam na oczy
przytomne już

Twe krwawe znamię
pozostało znikome
lecz niewidoczne
dla osób
zapatrzonych w tobie

Zaślepione zbyt mocnym
kłamstwem z ust twoich
nie potrafią się obronić