Każdego dnia
widzę zmarnowany kwiat
który co noc
rozpaczliwie łka

Nieświadomy swej piękności
Zatacza się w smutku
Słyszę jego błagania
wypowiadane
po cichutku

Pragnię miłości
pragnię równego traktowania
Nie może znieść spojrzeń politowania

Zrodził się taki
więc Bóg ma życzenia
Które
ma spełnić
by przejść do nieba

Spojrzenie zaciekawienia
skierowane na świat
Wyzwoli cię od łez
traconych od lat