XCII. W głębi
Zatopiona w głębi morza
zastanawiam się
dlaczego ostrożność
w mej głowie woła
Woda mnie trzyma przy życiu
Lecz może mi je odebrać
gdy zatracę się w jej pięknej tafli
Lecz czy jest skłonna
dokonać mej zagłady?
Ona jest moim źródłem życia
Lecz gdy zbliże się za mocno
przestanę oddychać
Bicie mego serca
pójdzie w niepamięć
To właśnie woda
Niewinna lecz surowa
Do źródła życia woła
Przyjdą straceni
I odejdą
ponieważ zaufali
dobremu sercu ziemii
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro