Wspominam stare czasy
upamiętnione
fotografiami

Mają już swoje lata
lecz to dodaję im
uroku

Choć twarz niewyraźna
potrafię dostrzec w nich
te twoje
pełne blasku
oczy

To takie niemożliwe
się zdaję
Zatrzymać czas
w tym jednym momencie
Na papierze pozostanie
i każdy pamiętać
o niej będzie

Chwile przemijają
niczym motyle
Lecz się odnawiają
wspomnieniami
Odgrywają się w naszej głowie
I nie wierzymy sami
że wciąż te twarze
są między nami

Wciąż możemy
się cieszyć ich
promienistym uśmiechem
tym błyskotliwym spojrzeniem

Miało w sobie wiele blasku
może skradło
trochę z księżyca?
A może to gwiazdy
wpłynęły do twojego
spojrzenia?

By rozsiewac miłość wokół
i dar zapamiętania
dla ludzkich oczu