Samotna łezka
opuściła oko
które niedowierzajac
oddały swe pokłony
władcom ciemności

Stoję nad tobą
w dniu skonania
Błagam o litość
o chęć pojednania

Mogę już tylko pozostawić
ten pęczek
kwiatków
który ma służyć
za znak mej wielkiej miłości
do Ciebie

Jesteśmy jednością
a samotnością
obdarzyłeś mnie
i moje zbolałe serce
Które krwawi z przerażenia
Nawołuję błagalnie imię twe
mając nadzieję
że chociaż odpowiesz
na nędzne wołanie me

Byłeś tyle lat
lecz przeze mnie nie dostrzegany
Nie potrafiłam w twych oczach
dojrzeć miłości
więc pożałowałam mego
żałosnego zwątpienia
w stronę twej silnej miłości

Już na zawsze pozostanę
otępiała przez progi cierniste
Lecz chciałabym dołączyć
W krzyku niemym
spojrzeć na twe oczy jeszcze raz
by dostrzec tą miłość
by okazać ją w życiu rzeczywistym

Chwyciłam za koniec
palcem dotknowszy
upadłam na podłogę
obok mej miłości