Serce nieprzystępne
zamknięte na stalowe zamki
które każdy mędrzec
próbuję złamać
Złamać nieufność duszy
która nie wpuszcza
nawet martwej duszy

Co noc serce zamknięte
odczuwało samotność
One tylko pragnęło
bliskości
życia w miłości

Lecz natura nieufna
nie pozwalała
na szczęście serduszka

Cierpiało
lecz dusza zadecydowała
że nie wpuści nawet
najpiękniejszego wzroku
Które mogłoby wykraść
nadzieję mroku

Dusza nieustępliwa
nie ma litości
jest odporna
na wszelkie żałości

Serduszko zasmucone
czuję spojrzenie zauroczone
które spogląda
przez głąb mroczności

Znajdź moją duszę
zatrzymaj cierpienie me
już powoli umieram
nie pozwól na koniec ten

Dusza zauważawszy
konanie serca
nie potrafiła
już dłużej
znosić kopnięć
poczucia sumienia
Więc otworzyło
drzwi do miłości ducha

Opuszczona miłość
Łzy samotne oko opuszczają
Wspomnienia cierpienia
wciąż go napadają
Z cierpieniem
woła imię wybranki
która potrafiła złamać
nawet stalowe zamki