Jestem tutaj sama
pośród krwistych róż

Otoczona goryczą
i żalem
ludzkich dusz

Gdy sięgnę dłonią
po czyste serce

Zostanę oślepiona
ludzką chciwością
i będę pragnąć więcej

Każdy człowiek
ulega naturze

Serca kruche łamią
się w pół

a serca wzmocnione
z trudem kruszą się
niczym zimny lód

Niczym sopel lodu
takie zimne i mocne
ma wnętrze
lecz gdy dłoń ludzka
decydująca o jego losie
rzuci go w ogień
nie zostanie nic
oprócz wspomnienia

Róża
nie należy do kruchej siły
Natura obdarowała ją
dużą ilością
rozsądku
oraz zimnym sercem

Lecz co jeśli to jakże zimne serce
spotka się z człowieczym obliczem?

Zwiędnie
sucha
opadła
bo była zależna
od ludzkiej dłoni

Ona zabiera
i uchroni