Patrzę na światła
migające w blasku nocy
Nieznane mi źródło
lecz wpędzają w hipnozę
me oczy

Piękno silne

Każde zawstydza
Ciemne
Znużone dniem
niebo

Lecz jedno ugasa
nie daję rady
Utrzymać się w świecie
próżności

Każde spojrzenia
szukają siły
Lecz to sztuczna maska

jedna nie ma siły

Utrzymywać tego kłamstwa

Kłamstwo
zatopione w prawdzie
Nie zwracające uwagi
Niczym jedno
ze źdźbła trawy
Czekające na zapomnienie

Oczy zakochane
Lecz w ludzkiej bezsilności
odwadze
Że ukazuję prawdziwość życia
Nie ukrywając cierpienia
smutku
Najcichszego krzyku serca

Poprostu żyć w czystości słowa

To jedyne schronienie
na cierpienie wewnętrzne

Niedługo stracimy wartość słowa