CLIII. Chęć pokory
Płatki śniegu opadają
ludzkie życia przemijają
Płatki śnieżne
pędzą na sam dół
kończąc drogę
wtapiają się
zimny lód
Ten lód
to mroczne zamiary
Stąpasz po kruchym lodzie
lecz nie zamartwiasz się wcale
Podziwiasz ludzkie uśmiechy
lecz to nie duma
a zniewaga
Lecz to nie duma
a diabelne pokłony
Złamanie zaufania
i chęć nawrotu
Chęć pokory
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro