Usłyszałam pierwszy strzał
I poczułam jak idę
do niebios bram

Poczułam skrzydła
rozrastające się w błogości

Ta niewidoczna ściana
W mej głowie gości

Byłam między światami
Lecz ty nie zważałeś na nic

Czułam twoje krople łez
Nie dające mi przejść
do granic

To koniec
ludzkich uczuć
Będziemy żyć w obojętności?
A może radość przedrze się
przez nasze kości?