– Obiecuję, że za 2 lata będę czekał na ciebie na dworcu. Zaczniemy wspólnie budować naszą przyszłość. Ty i ja.

– Będę za Tobą tęsknić, Tezeuszu...

– Będziemy do siebie pisać, może uda nam się spotkać na święta. Nie martw się Marisol, ja nigdy nie łamię obietnic.

Zerknęłam na Tezeusza spod swoich ciemnych rzęs i dostrzegłam na jego twarzy pokrzepiający uśmiech.

– Spójrz na mnie – Poprosił chłopak chwytając moją dłoń.

Spojrzałam na niego, a wtedy on złożył na moich ustach delikatny pocałunek po czym szepnął:

– Kocham Cię. Nigdy o tym nie zapominaj.

Kiwnęłam jedynie głową po czym chwyciłam swoją walizkę. Zanim jednak ruszyłam do pociągu, odparłam:

– Ja Ciebie również kocham. Do zobaczenia niebawem.

Znalazłam wolny przedział, a w chwilę później pociąg ruszył.

Pomachałam Tezeuszowi przez okno, czując jak samotna łza spływa po moim policzku.

Zaczynałam szósty rok w Hogwarcie. Pierwszy rok bez Tezeusza.

W tamtym momencie nie martwiłam się tą rozłąką, ponieważ silnie wierzyłam w jego obietnicę.

„Będę na Ciebie czekał"

Lecz kiedy 2 lata później wysiadłam z tego samego pociągu Tezeusza nie było. Ani wtedy, ani długo po tym.

Witajcie kochani w moim kolejnym ff!

Jest to pierwsze opowiadanie na polskim wattpadzie o Tezeuszu Scamanderze, toteż mam nadzieję, iż się wam spodoba 😃

Miłego czytania 😘