LXV. Koniec uczucia
Jak serca cień
ukryjmy się
przez złowrogim czasem
Choć to ostatni widok
na dłoń
mowy ton
serca bijące
Nie usłyszymy już
radości
koniec wiecznej troski
Nastąpił dzień
wyobrażalny tylko
w ludzkich myślach
Koniec zmysłów
i siły człowieczej
która jak dotąd
starczała nam
na przeżycie w świecie
Koniec uczucia
to dzień martwy
wręcz czystego zatrucia
Uzależnieni
od miłosnego czaru
będziemy martwi
gdy usłyszymy strzał
i przekręcenie zegaru
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro