Chcecie jutro kolejny rozdział???

*******

*Summer*

Właśnie stałam w kuchni i robiłam sobie ciepłą herbatę, gdy nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Dopiero co wstałam, więc myślałam, że je otworzę i zabiję osobę, która jest za drzwiami. Jak się okazało był to Ashton, który nawet nie kłopotał się z przywitaniem tylko od razu wparował do mieszkania. Był wyraźnie zdenerwowany i wściekły.

- Okey... co się stało? - zapytałam, zamykając za nim drzwi.

- Jestem idiotą. Kurwa!!! - krzyknął i zaczął krążyć po salonie, nie kłopocząc się ze zdjęciem butów.

- Hej! Ashton... - podeszłam do niego i chwyciłam za ramiona, przez co jego wzrok wylądował na mnie. - Spokojnie. Mów co się stało, od początku. - rzuciłam i pokierowałam go, żeby usiadł na kanapie. - Chcesz coś do picia? - padło pytanie z moich ust. Skierowałam się do kuchni, ale w ostatnim momencie zatrzymał mnie piwnooki.

- Po prostu tu usiądź i mnie wysłuchaj. I nic nie chcę do picia. A w ogóle jest Luke? - wysypał się z niego potok słów i gdyby nie poświęciła mu całej uwagi to prawdopodobnie nie zrozumiałabym ani słowa.

- Dobrze. Luke jeszcze śpi. - grzecznie zajęłam miejsce obok niego i w spokoju czekałam, aż zacznie mówić.

Siedzieliśmy w tej niezręcznej ciszy przez jakieś 5 minut, ale nie chciałam na niego naciskać. Było ewidentnie widać, że czymś strasznie się przejmuje. A gdy w końcu się odezwał to sama przestraszyłam się jego głosu.

- Chodzi o Ashley... - zaczął, poruszając się niespokojnie na kanapie.

- Problemy z dziewczyną... rozumiem. Kontynuuj.

- Ona mnie okłamała. - powiedział i schował twarz w ręce.

Byłam zdezorientowana. Przecież mówił jaka ona jest cudowna i jak dobrze się im układa. A tu nagle takie coś.

- Z czym?

- Ona nie pojechała tam do babci i swojego ojca. - rzucił z wielką rozpaczą w głosie, unosząc na chwilę na mnie swoje spojrzenie. Miał zaszklone oczy.

Przez moje myśli przeszło wiele scenariuszy, kończąc na kochanku. Zrobiłam wielkie oczy. To nie może być to!

- W takim razie dla kogo? - zapytałam.

- Zadzwoniłem do niej i ona powiedziała, że nie może mnie już dłużej oszukiwać. Powiedziała, że ma dziecko. - jego głos załamał się na ostatnim zdaniu.

- I co dalej?

- Po tym jak to powiedziała od razu się rozłączyłem. - odpowiedział cicho. Widział jak powoli otwieram usta, więc zaczął mówić dalej. - Dlaczego nie mogła zabrać dziecka ze sobą? Od razu domyśliłem się, że ma tam też chłopaka.

- Skąd wiesz, Ash? Może po prostu nie miała takich dużych środków finansowych, albo nie dawała rady, żeby opiekować się dzieckiem. - stwierdziłam. - Nie musiała od razu mieć drugiego chłopaka na boku. - dodałam.

- Może i masz rację, ale jak dla mnie to oczywiste. Bo gdyby było inaczej od razu powiedziałaby, że ma dziecko. - i coś w tym było, ale...

- Może bała się, że jej nie zaakceptujesz, a raczej, że odrzucisz jej dziecko. - jego czujny wzrok skanował moją twarz, gdy to mówiłam.

- To głupie! Wie, że ją kocham i nawet, gdyby miała dziecko to traktowałbym je jak swoje własne. - zaśmiał się gorzko.

- Ashton... Zadzwoń do niej i daj jej wyjaśnić. Nie zbawi cię to, a da ci wyjaśnienie.

- A może złamie mi serce, gdy dowiem się, że naprawdę ma kogoś innego tam. - znów mógł mieć racje.

- Nie dowiesz się, dopóki nie spróbujesz. - powiedziałam, robiąc zamyśloną minę i pocierając podbródek dwoma palcami.

Irwin zaśmiał się tym razem bardziej wesoło, choć nadal był przygnębiony, ale całe szczęście pojawił się Luke.

- Oo, hej Ash. Chcesz pograć na konsoli? - zapytał, robiąc niezręczny uśmiech. Chyba musiał słyszeć naszą wymianę zdań.

- Jasne. Czemu nie. - uśmiechnął się smutno.

A ja stwierdziłam, że się ulotnię, bo chyba czeka ich 'męska rozmowa'.

*******

Biedny Ashton... :(

Muszę jakoś wynagrodzić Wam brak rozdziałów przez tak długi czas. Co powiecie na kolejny jutro???

Kocham Was,

xx

- Nat ;*