*Luke*

- Luke... - usłyszałem cichy głosik. - Luke.. - już troszkę głośniej. - Luke. Wstawaj! - ktoś krzyknął obok mnie.

Mruknąłem zły, by ta osoba dała mi spokój i obróciłem się w drugą stronę, próbując znów zagłębić się w sen. Ale po chwili poczułem zimno na całym ciele. Niestety nie chcą musiałem otworzyć oczy. Zamrugałem kilka razy by przyzwyczaić się do jasnego światła i ujrzałem nad sobą moją cudowną dziewczyną z kołdrą w ręce.

- Sam daj mi to. Chcę iść spać. - powiedziałem, zamykając oczy.

Usłyszałem, jak kołdra upada na podłogę i poczułem, jak materac obok mnie delikatnie się zapada. Znów otworzyłem oczy i spojrzałem na moją ukochaną.

- Luke! Wstań w końcu. Bo zaraz moja cierpliwość się skończy.

- Jeszcze 5 minut kochanie. - odparłem.

- Nie ma Luke, 5 minut było 5 minut temu i 10 minut temu i 15 minut temu... więc koniec. Wstajesz. - rozkazała.

- Czemu? Jest jeszcze ranek. - zauważyłem z zamkniętymi oczami.

- Nie kochanie. Jest aktualnie 12:28. - odpowiedziała.

- Czyli ranek. Dobranoc. - wyszeptałem i znów odwróciłem się w drugą stronę.

- No Luke!!! Wstawaj. Jezu, ale ty jesteś trudny. - warknęła.

- Też cię kocham myszko. - odparłem.

- Blondi wstawaj.

- Nie... - jęknąłem.

- Luke mam dość. - westchnęła za moimi plecami.

Znów odwróciłem się do niej i otwierając oczy, spojrzałem na nią zdezorientowany jej słowami.

- O co ci chodzi? - zapytałem, przecierając nadal zmęczone oczy.

- To, że jesteś w chuj trudny i mam cię dość!! - krzyknęła, wstając z łóżka.

Chwilę potem zobaczyłem, jak wściekła opuszcza sypialnie, marudząc pod nosem.

- Kobiety są trudne. - powiedziałem do siebie.

Sięgnąłem ręką moje przykrycie, które leżało na podłodze i nakryłem się, znów zasypiając.

*******

Rozdział jest krótki, ale jak myślicie co Summer ma na myśli mówiąc, że Luke jest trudny i ma go dość? Czyżby były to tylko humorki, czy coś poważniejszego?

Kocham Was,

xx

-Nat :*