*Summer*

Ze snu wyrwał mnie charakterystyczny dźwięk dla 'Messenger'a'. Przetarłam zaspana oczy i sięgnęłam po telefon. A no tak zapomniałam wyłączyć wi-fi. To przez to, że wczoraj wieczorem przez 4 godziny pisałam z Luke'iem. Wzięłam telefon w dłonie i usiadłam na łóżku po turecku, pilnując by moje nogi nadal były zakryte, ponieważ w mieszkaniu panował straszny chłód. Spojrzałam na zegarek, który wyświetlał się na ekranie telefonu. Była godzina 4:48 rano. Jeśli to Luke to go zabiję. Kliknęłam w ikonkę 'Messeger'a' i jednak się nie myliłam. Od kogo była wiadomość? Od Luke, a jakże inaczej.

Luke7: nie mogę spać. wiem skarbie, że ty na 100% śpisz, ale ja nie potrafię. ostatnio nie mogę spać, bo przez cały czas myślę o tym, jak cholernie cie kocham i jakim jestem szczęściarzem, że cię mam. jesteś ostatnią rzeczą, o której myślę, gdy zasypiam i pierwszą, gdy się budzę. z dnia na dzień rozkochujesz mnie w sobie co raz bardziej, jeśli to wogóle możliwe. szczerze może mam tylko 18 lat, a ty 15, ale wiąże z tobą swoją przyszłość i mam nadzieję, że tak będzie. zostaniesz moją żoną i będziemy mieć razem 3 lub 5 dzieci. zamieszkamy w wielkim domu z naszymi pociechami i będziemy tam wszyscy razem szczęśliwie sobie żyć. chcę być z tobą do końca moich dni, to z tobą chcę patrzeć, jak nasze dzieci dorastają. będę się starać dawać ci wszystko co najlepsze, bo na to zasługujesz. jesteś całym moim światem i strasznie mocno cię kocham księżniczko <3.

xxSam: o ja cie Luke...

Luke7: nie śpisz? o.O

xxSam: zapomniałam wyłączyć wi-fi i się obudziłam :)

Luke7: przepraszam, że to ja cię obudziłem

xxSam: czytając tą wiadomość, widzę, że było warto :*

xxSam: w takim razie teraz ja :)

xxSam: ja też ostatnio myślę przez cały czas o tym, jak strasznie mocno cię kocham. jestem wielką szczęściarą, bo ty jesteś moim szczęściem. wystarczy, że napiszesz mi zwykłe 'hej', a ja już szczerzę się do telefonu, jak nie normalna. myślę o tobie PRZEZ CAŁY CZAS. ty już dawno mnie w sobie rozkochałeś i to tak bardzo, że to aż boli. gdyby ktoś rok temu powiedział mi, że będę miała takiego cudownego przyjaciela, jak ty to na pewno bym go wyśmiała. kocham cię bardzo mocno. <3

Luke7: aha?

xxSam: czemu 'aha'?

Luke7: przyjaciela? fajnie, nie no zajebiście! *sarkazm*

xxSam: a jak mam cię nazwać?

Luke7: no nie wiem, może powinno tam być 'chłopak'?

xxSam: nie zapytałeś mnie, czy będę twoją dziewczyną, więc nie chciałam sie wygłupić, pisząc 'chłopak'

Luke7: a no tak...

xxSam: co?

Luke7: zapomniałem, że dla was to nie jest takie oczywiste, jak dla facetów...

xxSam: co masz na myśli?

Nie uzyskałam odpowiedzi, więc zrezygnowana odłożyłam telefon na stoliczek obok łóżka. Leżałam i czekałam na odpowiedz, gdy mój telefon zaczął dzwonić. Luke. Nacisnęłam zieloną słuchawkę.

- Tak? - zapytałam.

- Kocham cię strasznie mocno i chcę cię zapytać w sumie to po raz drugi. Chcesz być ze mną? - zapytał i było czuć nadzieję w jego głosie.

- Tak!!! - krzyknęłam do telefonu tak głośno, że prawdopodobnie obudziłam i Calum'a i Cler, ale nie przejmowałam się tym zbytnio teraz.

- Kocham cię księżniczko. - odpowiedział i było słychać, że odetchnął z ulgą.

- Ja ciebie też blondynko. - zaśmiałam się.

- Ej! - obużył się, ale mogłam wyczuć, że się uśmiecha.

- No co? Jesteś moją blondynką.

- No jestem. Poczekaj poprawię swoje cycki, bo mi się stanik wpija. - odparł niebieskooki, próbując naśladować kobiecy głos.

- No i Hemmings zepsułeś atmosferę, ale czekaj blondynko, bo mi powoli przez twoje cycki kolega się budzi. - odpowiedziałam, naśladując męski głos, ledwo powstrzymując śmiech.

- O mój boże!!! - później usłyszałam tylko śmiech blondyna przez słuchawkę. - Nie mogę... kochanie, że tak to ujmę... rozjebałaś system. - śmiał się, a ja od samego słuchania, zaczęłam się śmiać razem z nim.

- No co nie chciałabyś mi blondynko postawić namiotu? - wtedy już nie wytrzymałam i zaczęłam się głośno śmiać, a blondyn razem ze mną.

- Nie no jasne, że bym chciała. - odparł, zaznaczając ostatnie słowo dosadnie kobiecym głosem.

- Postawisz mi namiot, jak wrócisz. - odpowiedziałam, wciąż się śmiejąc.

- Jasne kochanie. - próbował naśladować kobiecy, piskliwy głosik. - Ale!! Czekaj. Stop... - przerwał na chwilę. - Czy ty mi coś sugerujesz?

- Zdecydowanie. - odpowiedziałam już spokojna.

- Jak już to ty postawisz namiot mi, chyba, że wątpisz w moją męskość. - odpowiedział całkowicie poważnie.

- Skąd bym śmiała wątpić. - zniżyłam głos.

- O jezu. Nie wiem, ale mam dziwną myśl, że właśnie masz chcicę. - stwierdził, wypowiadając każde słowo powoli i nie pewnie.

- Oj, mam skarbie. Na ciebie cholerną. - westchnęłam.

- Kurwa! - krzyknął blondyn szeptem.

- Co się dzieję? - odpowiedziałam zaniepokojona.

- Zaraz będę mieć ja namiot jeśli nie przestaniesz tak mówić. - warknął.

- Oj kotku, gdybyś tu był nawet nie wiesz ile by się działo w tym momencie. - na koniec dosadnie westchnęłam, na co usłyszałam jęknięcie po drugiej stronie telefonu. - Czy ty teraz robisz sobie dobrze? - zapytałam nie dowierzając.

- Nie, ale jeśli się nie uspokoisz to będę musiał! - krzyknął na mnie szeptem.

- A to już będzie twoja sprawa, czy będzie stał, czy leżał. - wybuchłam nie pohamowanym śmiechem.

- Ha, ha. Jakaś ty zabawna. - odparł urażony.

- Kooochaam ciiiię. - przedłużyłam, uśmiechając się, jak głupia, choć wiedziałam, że tego nie zobaczy.

- Ja ciebie też. - było słychać po jego głosie, że się właśnie uśmiecha.

- Więc dobranoc. Bo jest 5:32, a ja wstaję o 6:50, więc żegnam.

- Dobranoc.

Nacisnęłam czerwony klawisz i odłożyłam telefon na swoje poprzednie miejsce.

'Jak ja za nim tęskniłam' - i to było ostatnie o czym pomyślałam, ponieważ dopadł mnie sen.

*******

I co myślicie o tym rozdziale? Wreszcie nasz Lummer, już tak oficjalnie!!!

Kocham was,

xx