Smutek kiełkujący w sercu został stłumiony
Szczęście kiełkujące w sercu zostało stłumione
Co się dzieje?
Mimo wszystko zapowiada się smutna noc

— Och, kogóż to moje piękne oczy widzą? Gdzieś ty się kisił tyle czasu, Chuu? Zostawiłeś mnie samego, ty ruda cholero! Wiesz jak ciężko żyje się z brzydkimi ludźmi?

Koło popijającego sobie Chuuyi nagle pojawił się nikt inny jak sam John Brzechwa, tym razem bez tłumu swoich fanek. Pewnie dlatego, że zostawiły go przy pierwszej okazji.

— Oh, witaj Janeczku. — Chuuya bez większego zdziwienia spojrzał na przybysza.

— Ej, ja jestem John, nie żaden Janeczek. Nie chciałbyś tego sprawdzić, co przyjemniej się krzyczy? — zapytał z figlarnym uśmiechem.

— Ostatnio sprawdzałem to na tobie, nie mam ochoty na powtórkę, żebyś się miał czym chwalić, że spałeś ze mną dwa razy.

John usiadł przy jednym z bliższych Chuuyi stolików i zamówił najbardziej kolorowy drink w barze, nie bacząc na jego cenę czy skład.

— Uwolnij teczę, co?

— Ostatnio znowu mi ją spalili! A była taka ładna.

Chuuya przewrócił oczami. Jak Brzechwa się rozgada, to opowie ci pół swojego życia, a ty przyśniesz.

— To powinieneś postawić teczę na jakimś zadupiu, tam pewnie nikt jej nie ruszy.

— Żebyś tak się dało, Chuu, żeby tak się dało! Dresiarze są bezlitośni dla mojego dzieciątka. A co tam słychać w kraju wiśni w czekoladzie?

— Na szczęście ciebie tam nie słychać, Janku. — Chuuya wiedział, że wkurzając raz i drugi w końcu wykurzy gwiazdora. — Nie mogłeś sobie oczarować jakiegoś szefa ochrony, żeby pilnował twego dzieła?

— Z dwoma nawet spałem, ale ich pracownicy też rozwalali. — John nawet nie zwrócił uwagi, że Chuuya odskoczył od tematu.

Wtem do baru weszła śliczna kobieta w towarzystwie dwóch koleżanek. Rudzielec westchnął z ulgą, gdy Brzechwa pobiegł w ich stronę. 

Może chociaż przez chwilę będę mieć święty spokój?

Anonim poszedł w cholerę ze wszystkimi pieniędzmi, a John zajęty był zabawianiem przybyłych dziewczyn.

Barman polerował kieliszki i pogwizdywał motyw z Gwiezdnych Wojen. Chuuya, mając trochę wolnego, zamiast wina pił sok. Winogronowy, ale wciąż bezalkoholowy. Czasem wmuszał go w siebie jeśli miał zamiar pół nocy siedzieć w barze. Ale tylko wtedy, gdy nie miał ochoty budzić się w obcym łóżku.

A przez ostatnie przemyślenia o Odasaku stracił ochotę.

— Co, abstynencja w najlepszym barze w mieście? — zapytał ktoś, siadając tuż obok Chuuyi.

— Tak Adam, ale nie psuj mi wizerunku.

Adam Mickiewicz, którego nazwisko nie raz sprawiało problem niejednemu obcokrajowcowi, zamówił sobie wódkę i szturchnął Chuuyę.

— Jak tam u ciebie? Znając życie, niczym się nie podzieliłeś z naszą primadonną i księgowym.

— Och, jesteś jasnowidzem? — odpowiedział pytaniem na pytanie Chuuya. — Anonim o nic mnie nie pytał, a z primadonną nie chcę mieć do czynienia.

— Domyślam się, że bywa denerwujący, ale żeby aż tak?

— A wciąż ma tatuaż "uroda +35 do IQ"?

— Um... tak i jest z niego dumny.

— Wobec tego sam rozumiesz. Poza tym jest niewyżyty w łóżku. — Chuuya westchnął, niewzruszony już kompletnie tematem rozmowy.

— Cóż, wiem to, choć z nim nie spałem. On jest chyba ogólnie niewyżyty.

— A ty i twoja... Grażyna, to jesteście całkiem wytrwali, skoro wytrzymujecie z nim na codzień.

Grażyna to stworzenie przypominające cień i słuchające Adama jak nikt. Często chłopak zarzekał się, że to duch, ale duchy raczej nie potrafią wyciągnąć komuś portfela z kieszeni.

Przez dłuższą chwilę nic nie mówili i popijali sobie z kieliszków.

— Ten facet, którego podobno masz, też jest rudzielcem? — zapytał cicho Adam.

— A co to za pytanie?

— Masz jego zdjęcie w portfelu, z jakimiś dziećmi.

Chuuya odruchowo wziął większy łyk napoju, chyba chcąc przestać myśleć o nich.

— Tak, to on. A dzieci nie ma na świecie.

Adam posmutniał. Wyjątkowo lubił dzieci, więc śmierć tych, o których pierwsze słyszał przyprawiała go niemal o histerię. Postanowił zrobić podobnie jak Chuuya, jednak jego alkohol rzeczywiście mógł pomóc mu zapomnieć.

— Może opowiem ci coś śmiesznego? — zaproponował po namyśle.

— Ciekawe co.

— Kiedyś w jednej z naszych baz zadomowiła się kaczka. Całkiem ją polubiliśmy, a ja nazywałem ją Grażyna. Jednak wtedy sezon był kiepski i mało kto zaglądał do barów, do których myśmy chodzili. W końcu mieliśmy ochotę na porządny obiad, więc wyszła decyzja by skrócić kaczkę o głowę. I wtedy nastał problem.

— Bo miała na imię Grażyna, prawda?

— Dokładnie. Janek nie chciał sobie brudzić rączek krwią kaczki, a mi było żal. A Anonim walnął, że się brzydzi kaczkami.

— To jak to rozwiązaliście?

— Zmieniliśmy jej imię na Janek, oczywiście bez jego wiedzy i jakoś przyjemniej było jej uciąć ten łeb, a potem ją skubać.

Chuuya zaśmiał się głośno, a po chwili dołączył do niego Adam.

— I widzisz, już masz lepszy humor, Chuuya. To jak z tym twoim facetem? Będzie coś z niego?

— Jak na razie moja niańka, ale z tego co wiem, to on sam nie wie. — wzruszył ramionami.

》》》

— Chodźmy na goracą czekoladę, Kunikida! Jest tak zimno, a ja mam wielką ochotę się ugrzać. — zawołał wesoło Dazai, tuptając w śniegu.

— Nie mamy czasu...

— Pewnie, że mamy! Zawsze przychodzimy przed czasem, a ja mam ochotę na czekoladę. Poza tym, dziś ja stawiam, bo pewnie to pieniądze cię denerwują!

Kunikida nie odpowiedział, choć miał nawet trochę ochotę na kłótnię z Dazaiem. Pewnie dlatego nie odpowiedział, bo bezwiednie idąc z Dazaiem, dotarli przed kawiarenkę i głupio było sprzed niej odciągać bruneta.

— Ja sam za siebie zapłacę.

— O, nie ma tak, Kunikida! Tyle za mnie płaciłeś, że teraz muszę się odwdzięczyć! I sam dobrze wiesz, że nie warto się ze mną kłócić, bo zapisałeś to sobie w Ideałach.

— Ostatnio obiecałeś, że już ich nie będziesz czytać.

— Masz napisane także, żeby nie wierzyć w moje puste obietnice.

Kunikida usiadł z rezygnacją przy stoliku i zdjął okulary, by je przetrzeć, bo od ciepła w lokalu zdążyły się zaparować.

— Może być ta czekolada? — zapytał Dazai, podsuwając mu pod nos kartę.

— Chyba tak. — blondyn ledwo rozróżniał litery od tła, co dopiero cokolwiek odczytywał.

Dopiero, gdy założył okulary z powrotem na nos, zwrócił uwagę, że wybrane przez Dazaia zamówienie jest jednym z droższych. Brunet jednak ignorwał każdą uwagę i upór Kunikidy w kwestii wycofania zamówienia i wybrania czegoś tańszego.

Dazai tylko szatańsko się uśmiechnął i odebrał czekolady.

Które, swoją drogą, były przepyszne.

》》》

Jak ja uwielbiam to pisać c: