Słyszałam, jak drzwi do mojego pokoju otworzyły się cicho. Usiadłam po turecku na łóżku i ujrzałam Jacka. Jego blond włosy ułożone były w nieładzie.

- Hej, skarbie - powiedział, po czym usiadł obok mnie. Zbliżył swoje usta do moich, jednak odsunęłam się lekko z niechęcią. - Coś się stało?

- Tak - odpowiedziałam, patrząc na swoje ręce. Na jednym nadgarstku widniała srebrna bransoletka z małym sercem, którą dostałam od blondyna jakiś czas temu. - Przepraszam cię.

- Ale za co? - zapytał zdezorientowany - Lili, o co chodzi?

- Ja tego nie chciałam, Jack - powiedziałam, czując łzy napływające do moich oczu.

- Kochanie, czego nie chciałaś? - zadał pytanie i złapał mnie za ręce.

- Cameron mnie pocałował, ale ja tego nie chciałam - oznajmiłam, a Johnson gwałtownie zaczerpnął powietrze do płuc. Puścił mnie i wstał. Zaczął krążyć po pokoju.

- Jak to się stało? - zapytał kolejny raz.

- Była ta durna kolacja u Dallasów. Ta cholerna kobieta kazała nam się pocałować. Nie chciałam tego robić i nie zamierzałam. Ale Cameron po prostu... Wpił mi się w usta. Byłam zszokowana... Ale zaraz się otrząsnęłam. Oderwałam się od niego i wyszliśmy. Jego ciotka uwierzyła, on był zadowolony. A ja nie - powiedziałam.

- Zabiję go - warknął chłopak - To dlatego obydwoje nie odbieraliście.

- Przepraszam cię, Jack - odparłam - Jestem beznadziejna.

- Nie jesteś - zaprzeczył i usiadł obok mnie. Przytulił mnie do siebie. - To moja wina. Gdybym nie zgodził się na tę kolację...

- Nie, Jack - przerwałam mu - Najpierw Nick, teraz Cameron... Jestem beznadziejna. Po prostu beznadziejna.

- To nie twoja wina. Chciałaś tylko pomóc przyjacielowi. A ja i tak cię kocham - rzekł.

- I nadal chcesz ze mną być? - zapytałam lekko zdziwiona, ale i szczęśliwa.

- Oczywiście, że tak - zapewnił mnie - Kocham cię najbardziej na świecie.

- Ja ciebie też - powiedziałam cicho, po czym pocałowałam Jacka.

- Na takie powitanie liczyłem - zaśmiał się - Ale Dallasowi nie wybaczę. A teraz opowiadaj, co się ciekawego działo podczas mojej nieobecności.

- Odwiedziła mnie niejaka Mahogany Lox - oznajmiłam, a chłopak uniósł brwi w zdziwieniu. Robił to tak zabawnie, że od razu mimowolnie zachichotałam. Zaczęłam opowiadać o wszystkich wydarzeniach, które się zdarzyły w ostatni weekend. Johnson obiecał zemstę na rudej, mimo mojego zakazu.

******

- Znowu... - jęknęłam, kiedy usłyszałam mój poranny budzik. Rozprostowałam nogi i uderzyłam o laptopa, który leżał na łóżku. Odwróciłam się na drugą stronę, gdzie ujrzałam Jacka.

- Chyba usnąłem przy filmie - mruknął, otwierając oczy.

- Chyba tak - przytaknęłam. Wstałam z łóżka, po czym skierowałam się do łazienki. 

Usnęłam w ubraniu, a mój makijaż nie był w najlepszym stanie. Wzięłam szybki prysznic i wykonałam resztę porannych czynności. Kiedy wróciłam do pokoju, Johnson był już gotowy. W zabawnej rozmowie zeszliśmy na dół.

- Musimy jeszcze pojechać do mnie - powiedział, jedząc jogurt.

- Spóźnimy się - stwierdziłam.

- Zostanie nam jeszcze czas, żeby podjechać do Nasha i go zabrać - odparł.

- Ale do dzwonka zostało 25 minut - oznajmiłam, zerkając na zegarek kątem oka.

- Założymy się, że zdążymy? - zapytał z błyskiem w oku.

- Niech będzie. Jeśli wygram, to... - zamyśliłam się na moment - Pójdziesz ze mną na całodniowe zakupy w sobotę.

- A jeśli ja wygram... - dodał, po czym zawiesił się. Zaczął rozglądać się po pomieszczeniu w poszukiwaniu pomysłu - Nagrasz ze mną vine'a i... Pozwolisz nam się zemścić na Mahogany. I w weekend pojawisz się na kolacji z moimi rodzicami, których namówię na przyjazd.

- Zgoda - oznajmiłam po chwili namysłu, gdyż byłam pewna wygranej. Zamiast podania sobie dłoni, Jack musnął swoje usta moimi.

- Wygram - szepnął, a ja mimowolnie parsknęłam śmiechem.

- Nie bądź tego taki pewien - dodałam. 

W tym samym momencie usłyszałam głośne kroki dochodzące z salonu, a po chwili ujrzałam mojego brata. Włosy sterczały mu na wszystkie strony, w jednej dłoni trzymał telefon komórkowy i patrzył na mnie roztrzęsionym wzrokiem.

- Cześć, szwagier - rzucił, zerkając na mojego chłopaka. Zachichotałam.

- Co się stało, bracie? Wyglądasz, jakby cię piorun strzelił - oznajmiłam ze śmiechem.

- Nie wiesz, co się stało! - krzyknął.

- Nie wiem, ale zapewne zaraz mi to powiesz - rzuciłam, przewracając oczami. Podeszłam do blatu, po czym nalałam kawy do kubka, który dałam bratu.

- Jasne, że ci powiem! Po prostu bomba! - mówił podniesionym głosem, co mnie irytowałam. Rzuciłam znaczące spojrzenie mojemu chłopaki i usiadłam na blacie.

- Mów szybciej, zaraz szkoła - powiedziałam - Albo nie. Nie spieszmy się - dodałam, przypominając sobie o zakładzie.

- Chris, stary, streszczaj się - jęknął Jack, myśląc o tym samym, co ja.

- Sandy wychodzi za mąż - oznajmił, a ja zakrztusiłam się cieczą.

- No co ty! - krzyknęłam, otwierając oczy ze zdziwienia.

- Dzwoniła ciotka i, jak to ona, chwaliła się - odparł i zrobił swoją minę - Zaproszenia wysłali pocztą.

- A kiedy jest ten ślub? - zapytałam.

- Za miesiąc, czy trzy tygodnie... - odparł, a kawa ponownie stanęła w moim gardle.

- Tak wcześnie?! - zadałam pytanie zdziwiona - A co z Mandy? Ona też?

- I to jest najdziwniejsze. Nie. Ona wychodzi za mąż jakoś w wakacje dopiero - odpowiedział.

- No to się porobiło - mruknęłam, kręcąc głową.

- O kim wy mówicie? - włączył się do rozmowy Jack.

- Nasze kuzynki, bliźniaczki. Takie nienormalne wariatki - powiedziałam - A teraz Sandy wychodzi za mąż... Ale czemu tak wcześnie?

- Oto jest pytanie - powiedział Chris, naśladując filozofa.

- Chris, wiesz, że ja tam nie jadę, prawda? - zapytałam.

- Nie przesadzaj - odparł, machając lekceważąco ręką.

- Nie pojadę tam, wiesz o tym. Żadna siła mnie nie zaciągnie na tę farmę - odparłam - I koniec tematu! - krzyknęłam, widząc, że chłopak zamierzał coś powiedzieć.

- Pogadamy o tym później - mruknął, a ja i Jack wyszliśmy.

- Teraz na pewno się spóźnimy. Szykuj się na zakupy, kochanie - oznajmiłam szczęśliwa z prowokującym uśmiechem, widząc, że do rozpoczęcia lekcji zostało jedynie 15 minut, a przed nami dwa przystanki oraz ogarnięcie Jacka.

- Szykuj się na vine'a i kolację, kochanie - rzucił blondyn, po czym odjechał spod mojego domu z piskiem opon...

****************

Jak myślicie? Kto wygra zakład? Ten, kto dobrze obstawi, dostanie dedykację ;)

~~Zmierzchu :*