- Zaraz tu umrę - jęknęłam, gdy kolejny powiew wiatru sypnął mi piaskiem w oczy.

- Kto wymyślił pójście nad plażę? - zapytała wkurzona Madison, a wszyscy spojrzeli na Cartera.

- No co? - Wzruszył ramionami. - Nie ma tragedii - dodał, leżąc na leżaku. 

Przykryłam głowę ręcznikiem i położyłam się na kocu. Całą dziewiątką wybraliśmy się na plażę, bo Reynolds sobie tak zażyczył. Słońce co kilkanaście minut wyłaniało się zza chmur, a wiatr wiał z dużą prędkością. Piasek wpadał mi do oczu, które zaczęły łzawić. Lepiej być chyba nie mogło.

- Zimno mi - oznajmiłam.

- Idź do wody, tam jest cieplej - stwierdził Gilinsky.

- Z pewnością. - Wywróciłam oczami. Wyjęłam z torby sudoku i zaczęłam je rozwiązywać.

- Siedzimy tu już godzinę, może pójdziemy na miasto? - zapytał z nadzieją Nash, który leżał obok mnie.

- Jestem za! - krzyknęłam w tym samym czasie, co Beer. Wybuchnęłyśmy śmiechem.

- Przecież byliśmy na mieście wcześniej - przypomniał Espinosa, który trzymał stronę Cartera.

- Ale to nie było w centrum, tam jest najfajniej wieczorem - odpowiedział Shawn.

- Jest już 7.00, więc się zbierajmy - powiedziałam, a w tym samym czasie poczułam mokre kropelki na moim ciele. Odwróciłam lekko głowę i ujrzałam Johnsona, który stał nade mną. Podałam mu ręcznik, a chłopak usiadł obok mnie.

- Jak woda? - zapytał Nash.

- Ciepła - odpowiedział Taylor.

- Idziemy, Lili? - zadał następne pytanie niebieskooki.

- Chyba oszalałeś - zaśmiałam się - Weź Mads.

- Zbierajmy się już - jęknęła dziewczyna.

- To najpierw chodźcie do wody! - Nie ustępował Grier.

- Jutro - powiedziałam.

- Niech będzie - westchnął chłopak. Ja wraz z Madison szybko spakowałyśmy się, po czym skierowałyśmy się w stronę naszego hotelu.

- Jest tak cholernie zimno - oznajmiła czarnowłosa.

- Przynajmniej na mieście wiatr nie wieje - stwierdziłam. Weszłyśmy do dużego budynku, po czym zaczęłyśmy wchodzić po schodach.

- To co? Za trzydzieści minut? - zaproponowała dziewczyna, a ja zgodziłam się. 

Zerknęłam przez okno na plażę. Chłopaki zawzięcie o czymś dyskutowali. Włączyłam telewizor i weszłam do łazienki. Zmieniłam bikini na zwykłą bieliznę, na to założyłam luźną koszulkę oraz krótkie spodenki dżinsowe. Związałam włosy w koka, po czym zrobiłam lekki makijaż. Kiedy wyszłam z łazienki, ujrzałam Cartera oraz Jacka na łóżkach.

- Gotowi? - zapytałam, otwierając moją walizkę.

 Nie usłyszałam jednak żadnej odpowiedzi. Chłopaki patrzyli w ekran telewizora. Odchrząknęłam głośno i, dopiero wtedy, zwrócili na mnie uwagę.

- Co mówiłaś? - spytał Reynolds, a ja mimowolnie przewróciłam oczami.

- Pytałam się, czy możemy już wychodzić. Umówiłam się z Mads na 7.30 - oznajmiłam, przeszukując mój bagaż.

- Jest 7.40 - powiedział brunet.

- Więc się pospieszmy - mruknęłam i zaczęłam wyrzucać wszystkie rzeczy na łóżko.

- Czego szukasz, kochanie? - zapytał Johnson, podchodząc do mnie.

- Bluzy. Jestem pewna, że ją pakowałam - odpowiedziałam.

- Pożyczę ci swoją - odparł chłopak. Po chwili podał mi ciepłe ubranie.

- Dzięki - mruknęłam - A teraz się zbierajmy - dodałam, gdy założyłam bluzę. 

Złapałam chłopaka za rękę i wyszliśmy. Na dole zobaczyliśmy całą siódemkę przyjaciół, którzy czekali na nas zniecierpliwieni.

- Nareszcie! - krzyknął Nash - Ile można na was czekać?! Co wy tam robiliście?

- Nie odpowiadajcie na to  pytanie! - krzyknął Matthew, a my wybuchnęliśmy śmiechem.

- Gdzie idziemy? - zapytał Shawn, wkładając ręce do kieszeni dżinsowej kurtki.

- To ty znasz to miasto, więc prowadź - uśmiechnęła się Madison.

- Może pójdziemy do Wesołego Miasteczka? - zaproponował Mendes, a my zgodziliśmy się.

- Misiek, kupisz mi granita? - zapytałam mojego chłopaka.

- Zaraz do was dołączymy - rzucił blondyn, po czym zaprowadził nas do małej budki. Wybrałam duży zimny napój.

- Tu jest tak romantycznie - westchnęłam rozmarzona.

- Moglibyśmy zostać tu na zawsze. Co ty na to? - szepnął mi do ucha Jack.

- Chętnie, ale co z twoją karierą? - zapytałam, podnosząc brew.

- Tam jest reszta. Chodź, zapowiada się niezła zabawa - powiedział nagle, ciągnąc mnie lekko za rękę. 

Popatrzyłam w stronę, którą wskazał blondyn. Ujrzałam wiele kolorowych atrakcji oraz naszych przyjaciół. Starałam się nie myśleć o tym, że Jack nie odpowiedział na moje pytanie. Byliśmy na wczasach, więc to dobra pora, by zapomnieć o wszystkich problemach.

*******

Przekręciłam się na drugi bok. Czułam na twarzy lekki powiew wiatru od strony balkonu. Przymknęłam powieki, a w tym samym czasie usłyszałam ciche skrzypienie podłogi.

- Posuń się trochę. - Usłyszałam szept. Wykonałam tę prośbę, a po kilku sekundach poczułam uginanie materaca.

- Jack? Co ty tu robisz? - spytałam cicho, by nie obudzić Cartera.

- Mówiłem, że będę spał z tobą - powiedział, a ja poczułam jego oddech na swojej twarzy. Objął mnie swoimi rękami.

- Wiesz co, Jack? Mógłbyś pogodzić się z Cameronem - zaczęłam ostrożnie.

- Znowu drążysz ten temat? - westchnął blondyn.

- Nie rozmawiacie ze sobą od prawie trzech tygodni. Nie uważasz, że pora to zmienić?

- Nie - odparł chłopak.

- Jack, utrudniasz mi to - jęknęłam - Jesteście Magconem, jednością. A... Cameron zrobił coś głupiego, wszyscy się w tym zgadzamy. Czy ty nigdy nie zrobiłeś niczego głupiego, czego mogłeś potem żałować? - zapytałam, ale odpowiedziała mi cisza. Traktowałam ją jako odpowiedź twierdzącą. - No właśnie. Magcon podzielił się na dwie strony, a to nie jest dopuszczalne. Fani ogarnęli, że coś się stało. I ich to też martwi. Pogódź się z nim, on żałuje.

- Masz rację - powiedział po chwili Johnson.

- Pogadaj z nim na jakiś temat, żeby zrozumiał, że mu wybaczyłeś i zapomniałeś. Niech wszystko wróci do normy. To twój przyjaciel, mój z resztą też - dodałam.

- Okej, rozumiem - odpowiedział chłopak.

- Pamiętasz, że w środę jest odebranie nagród, prawda? - zapytałam, zmieniając temat.

- Jasne, że tak. Przecież to dla ciebie takie ważne. Jestem pewien, że wygrasz - mruknął, po czym zaczął całować mnie po twarzy.

- To trochę jak rozdanie nagród w MA - dodałam - Od dzieciństwa marzę, by tam być.

- Teraz twoje marzenie się spełni - uśmiechnął się Jack, a jego oczy zabłysnęły w ciemności. Nagle usłyszeliśmy jakieś krzyki zza ściany.

- Oni nie są normalni - stwierdziłam ze śmiechem.

- Nie - przytaknął blondyn - Może pójdziemy na spacer?

- Na spacer? - powtórzyłam - Teraz? Jest północ.

- Miłość jest szalona - oznajmił Jack, a nasze usta spotkały się w ciemności. Rozdzieliło nas głośne oraz natarczywe pukanie do drzwi.

- Kto to? - zapytałam zdziwiona, ale i przerażona.

- Co do cholery...? - jęknął Carter, przewracając się na drugi bok, w efekcie czego spadł z łóżka.

Mimowolnie zachichotałam. Ponieważ pukanie nie ustało, otworzyłam drzwi. Ujrzałam Madison. Jej czarne włosy były rozczochrane, a na oczach nie widniał makijaż, co było nietypowe. Ubrana była jedynie w koszulkę nocną przed kolana.

- Mads? Co się stało? - zapytałam, widząc ją przerażoną.

- Policja przyjechała. Zabrała Nasha, Matta i Taylora! - krzyknęła, a ja popatrzyłam na nią jak wariatkę. Nie żartowała.

- Chłopaki mieli rację. Będzie się działo... - mruknęłam zszokowana.

**********

WOW! Co się stało? Policja? Znowu nudny rozdział? Yh.... Nie wiem, ale ciągle mi takie wychodzą... Zmienię zawód.

~~Zmierzchu :*