Ślub nie będzie idealny , bo uważam , że byłoby nudne , ale mimo to starałam się.

Szłam w długiej białej , ale prostej sukni ślubnej. Na ołtarzu widziałam Santiaga , który miał na sobie granatowy garnitur , włosy zaczesane do tyłu i wielki uśmiech , który nie zszedł mu z ust.

Po kilku słowach księdza przyszła kolej na nas.

- Ja Vanessa Ross biorę za męża Santiaga. - powiedziałam.

- Ja Santiago Macalister biorę za żonę Vanessę. - odpowiedział dumnie.

- Czy ktoś jest przeciwko temu małżeństwu? - zapytał księdz. - Niech teraz przemówi , albo zamilknie na wieki wieków ament. - dodał. - Ogłaszam was mężem i żoną. Możesz pocałować żonę. - poinformował nas kapłan , a Macalister z wielką ochotą wykonał jego polecenie.

                            ***

Ja wraz z Santiagiem staliśmy na pomoście , a w zasadzie na statku. Tak to nasz mięsiąc poślubny.

- Klara jeżeli będziesz potrzebowała pomocy przy Mikelli , albo Sky zadzwoń. - poinformowałam ją.

- Dam radę , przecież mam Davida. - powiedziała.

- Klara chodź kup mi balona. - wtrącił się mój głupi przyjaciel.

- Tobie mam kupić? - zapytała rozbawiona.

- Oczywiście. - powiedział.

- Wiesz co? W Madrycie rozejrzyj się za szpitalem psychiatrycznym. - zwróciła się do mnie Klara.

- To mu już nie pomoże. - odpowiedziałam , a statek powoli wyruszył z molo.

Odpłyneliśmy i w końcu zostaliśmy sami.

- Nareszcie sami...- przerwałam mu.

- Nie do końca sami. - mruknęłam. - Jestem w ciąży. - dodałam.

- Kocham Cię! - krzyknął Santiago i złączył nasze usta.

Jutro epilog 😎