Witam was po mojej przerwie! Mam nadzieje ,że jeszcze ktoś tu jest i być może będzię ciekawy ,jak potoczą się dalsze losy Vanessy. Komentarze są mile widziane 💔
Miałam dodać jutro ,ale dodaje dziś skarby.

Mam do was proźbe moja koleżanka NiegrzecznaOk zaczęła pisać świętne opowiadanie! Nawet ja zaczęłam czytać i jestem na bierzocą ,a ja czytam tylko to co mi się podoba. Jest tego bardzo mało... Zachęcam was do obserwowanie jej profilu i komentowania książki przyda jej się jakaś motywacjia ,a dobry komentarz ,albo gwiazdka motywują!

Zapraszam na rozdział i pozdrawiam! 💜💜💜

Pov. Santiago

- Gdzie idziesz? - zapytała Deborah.

- Skarbie - powiedziałem i ją przytuliłem. - Nareszcie Vanessa się znalazła! - cieszyłem się.

- Co?! - gwałtownie odpowiedziała. - Znaczy jak to? Policjianci szukali ją trzy tygodnie i jej nie znaleźli ,a teraz ją znaleźli? - spytała.

- Tak. - odpowiedziałem krótko. Deborah dziwnie się zachowywała.

- Żyje? - zapytała.

- Tak ,co to za pytanie? - mruknęłem.

- Martwie się o nią. - przyznała.

- Jadę do niej. Jest w moim szpitalu...- przerwała mi.

- Pojade z tobą. - stwierdziła.

- Słucham? - spytałem z lekkim szokiem.

- Pojade z tobą. - powtórzyła.

- Myślę ,że to nie jest dobry pomysł...- przerwała mi.

- Proszę. - powiedziała.

- No dobra. - zgodziłem się.

Pov. Deborah

- Skarbie pójdziesz mi po picie? - spytałam ,kiedy byliśmy w szpitalu.

- Woda może być? - spytał.

- Tak. - odparłam ,a kiedy Santiago zniknął z pola widzienia pojawił się Will ,któremu napisałam smsa. - W jakim ona jest stanie? - zapytałam.

- Nic nie pamięta. - odpowiedział.

- Świętnie. - odpowiedziałam. - Zajmij się Santiagiem zanim nie przyjdę i schowaj mój wózek...- przerwał mj.

- Co chcesz zrobić? - zapytał.

- To co powinnam. - mruknęłam. - W jakiej ona jest sali? - spytałam.

- 245 - powiedział.

- Raz na zawsze skończę z tą dziwką - powiedziałam i poszłam w stronę sali tej dziewuchy...

Jak myślicie co zamierza zrobić Deborah?

👍