Szybko wykonaliscie zadanie! Wow a teraz jezeli bedzie 5 gwiazdek i 6 komentarzy to dodam coś jeszcze dziś. Powodzenia!

Pistolet wycelowała prosto w moją głowę. Patrzyła mi się prosto w oczy i głupkowato uśmiechała,a po chwili zaczęła się śmiać. W tym momencie nie miałam wątpliwości Deborah potrzebuje pomocy lekarza , a dokładnie psychiatry.

-Błagaj mnie na kolanach ,abym puściłą cię wolną- powiedziała- Błagaj!- dodała wymachując pistoletem.

-Deborah proszę nie rób mi krzywdy...ja odejdę. Wyjadę daleko razem z Mikellą. Nie będę utrzymywać kontaktu z Santiagiem- mówiłam.

Pov. William

Stałem obok Deborhy i nie mogłem uwierzyć ,że ona chce to zrobić. W tamtym momencie było mi żal Vanessy.

-Możesz z nią "pogadać" przez pół godziny- powiedziała żona Santiaga i wyszła.

-Mogę ci pomóc- szepnęłem jej do ucha- Ale najpierw zabaw się ze mną- dodałem i oblizałem usta.

-Will ty od zawsze byłeś pierdolnięty ,ale dziś pobiłeś wszystkich- powiedziała ,a ja zamachnęłem się i ją uderzyłem w prawy policzek.

-Pożałujesz tego!- krzyknąłem- Już nigdy nie zobaczysz córki. Nigdy!- dodałem.

Pov. Vanessa

-Nie proszę cię!- błagałam.  Nie wierzę,że to zrobię ,ale dla Mikelli zrobie wszystko- Will proszę porozmawiajmy- dodałam ,a on podszedł do mnie.

-Cieszę się ,że się dogadaliśmy- powiedział i ściągnął spodnie... Podszedł do mnie ,a ja musiałam teraz uciec. Podszedł ,a ja z całych sił go udrapałam i popchałam. Upadł na podłogę. Tracąc przytomność. Musiałam się spieszyć ,bo wiem ,że niedługo się obudzi. Zaczęłam uciekać. Wbiegłam do jakiegoś pokoju. Odnalazłam córkę. Spała. Szybko wzięłam ją na ręce i zeszłam na dół. Wybiegłam na dwór. Usłyszałam szybkie kroki. Potem strzał ,a na koniec poczułam wielki ból...

Polsat...i co będzie dalej? Huh?