Zapraszam na drame!

Maraton 2-3

Komentarz = zadowolona autorka

-Cholera- syknęłam. Nie mogłam odpalić auta.

-Ktoś tu wstał lewą nogą- zażartował Mark ,który najprawdopodobniej także jedzie do pracy- Może ci pomóc?- spytał i podszedł do płota.

-A potrafisz?- podpuszczałam go. Nie usłyszałam żadnej odpowiedź po prostu podszedł przeskoczył przez płot- Wiesz tam jest furtka- skazałam na bramkę.

-Wiem- odparł- Chciałem ci zainponować-  dodał ze śmiechem.

-Nie udało ci się,bo na mnie to wrażenia nie robi- odpowiedziałam.

-Przestań. Teraz mi smutno-powiedział i zaczął robić coś przy samochodzie.

-Peszek- podsumowałam.

-Wiesz co?- powiedział i wybuchnął śmiechem ,a ja nie wiedziałam o co mu chodzi.

-Co?- zapytałam.

-Nie możesz odpalić samochodu ,bo nie masz paliwa- mróknął i wybuchnął jeszcze większym śmiechem ,a ja po chwili do niego dołączyłam- Choć podwiozę cię do pracy- dodał ,a ja postanowiłam skorzystać z jego propozycji.

Po chwili byliśmy na miejscu. Wysiadłm z auta.

-Dzięki- podziękowałam.

-Miłej pracy- powiedział- Do zobaczenia.

-Wzajemnie- dodałam i poszłam w strone szpitala. Przy wejściu czekał na mnie Santiago.

-Cześć- powiedział...zły,ale ja go po prostu ominęłam-Vanessa możemy porozmawiać?- spytał.

-Niestety nie mam czasu- odparłam i weszłam do środka.

                              ***

Z pracy wróciłam o dwudziestej. Niestety zamiast odpoczywać musiałam iść z Mikellą do najbliższego sklepu po balony ,które są jej potrzebne do przedszkola na jutro.

Szybko weszliśmy do Netto i kupiliśmy rzeczy po czym zapłaciłam i razem wyszliśmy.

-Hej to twój ostatni dzień wolności...- usłyszałam. Nawet nie zdążyłam się odwrócić ,bo dostałam czymś mocno w głowę. Przez szum słyszałam tylko wołanie o pomoc mojej córki po chwili ujrzałam ciemność...

Piszcie komentarze! Mordy moje kochane💓