-Santiago możemy porozmawiać?- zapytała Deborah.

-Teraz?- zapytałem. Nie miałem za bardzo czasu. Śpieszyłem się do pracy.
-Nie masz czasu?- spytała.

-Niestety nie. Skarbie wybacz. Porozmawiamy ,jak wrócę- odpowiedziałem i pocałowałem moją żone- Do zobaczenia wieczorem- dodałem i wyszedłem.

Wsiadłem do swojego samochodu i ruszyłem z piskiem opon. Kilka minut później parkowałem pod szpitalem.

Przywitałem się z moimi pracownikami i ruszyłem do swojego gabinetu. Ledwo usiadłem ,a już usłyszałem pukanie do drzwi.

-Proszę-powiedziłem. Do środka wszedł David Zapada.

-Dzień dobry. Chciałbym wziąć urlop na dwa tygodnie- odparł.

-Mogę dać ci na tydzień...

-Szefie to ważna sprawa i mam dla szefa zaproszenie na ślub...

-Żenisz się? To mogłeś tak od razu mówić. Kiedy jest?

-Za dwa tygodnie.

-Przyjdę,a tobie życzę szczęścia na nowej drodze.

***

-Witaj- przywitałam się z moją żoną pocałunkiem w policzek- Możemy porozmawiać- dodałem i usiadłem na kanapie.

-Myślałeś ,kiedyś o dzieciach?- zapytała tak nagle ,że zaktusiłem się własną siliną.

-Deborah to drażliwy temat. Ty...- przerwała mi.

-Chodź o to ,że jestem kaleką!? - krzyknęła.

-Nie!- zaprzeczyłem- Chodź o to ,że już raz poroniłaś. Nie chcem na razie mieć dzieci- wytłumaczyłem.

-Przepraszam...

-Nie przepraszaj. Deborah kocham cię i naprawdę nie przeszkadza mi to ,że jeździsz na wózku.