Tak.

Dzisiaj jest ten dzień.

Dzień, którego nigdy nie zapomnę.

Dzień, w którym straciłam siostrę i szwagra.

Dzień, który jest najsmutniejszym dniem w całym moim życiu.

To dzisiaj jest 4 rocznica śmierci Megan i Roberta.

To właśnie cztery lata temu wywróciło mi się życie do góry nogami. Musiałam zająć się dziesięcioletnią Sky. Straciłam dwie najważniejsze osoby w moim życiu.

Każdego roku tego dnia, Scarlett nie idzie do szkoły, a ja do pracy. Obie idziemy na cmentarz, a potem wracamy do domu i oglądamy wszystkie zdjęcia i filmy z rodzicami blądynki. Płaczemy, ale też śmiejemy się. Wspominany stare dobre czasy.

W pewnym momencie dostałam smsa. Niechętnie wyciągnęłam telefon i odczytałam wiadomość.

David: Cześć słońce. Jak się czujesz? Szkoda, że nie mogę być teraz z Tobą i Sky, ale jestem w szpitalu na tej zasranej obserwacji.

Mimowolnie uśmiechnełam się. Właśnie potym poznacie prawdziwych przyjaciół. Nawet w taki dzień David sprawił, że na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Właśnie za to go kocham.

Ja: Hej. Jakoś się trzymamy. Do zobaczenia jutro xx.

Kiedy chciałam odłożyć telefon dostałam nową wiadomość.

Melania: Hej kochana! Trzymasz się?

Ja: Hej, tak jakoś się trzymamy.

-Scarlett gotowa? -spytałam ostrożnie. Tego dnia nie śpieszyłam jej.

-Tak- odpowiedziała, a jej blask z oczu gdzieś zniknął. Tego dnia co roku jest smutna, a raczej zrozpaczona.

Bez słowa wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy  na cmentarz. Nie musiałam długo jechać.

Kiedy dotarliśmy doznałam szoku. Koło  grobu mojej siostry stoi ordynator.

Co on tu robi?!

Czy Santiago znał rodzinę Vanessy!?