- Po prostu, chciałam być sama i pomyśleć. No i tak jakoś wyszło. Śledzisz mnie?  -spytałam spoglądając na chłopaka z baru na co ten się uśmiechnął i pomachał mi przed oczami butelką whisky, które piłam jeszcze parę chwil temu.

- Chciałem sprawdzić czy wszystko gra. Mój wujek powiedział, że w Twoich oczach widział coś innego.  -chłopak usiadł obok mnie i podał mi butelkę alkoholu.

- Jak to "coś innego"?  -spytałam wykonując w powietrzu palcami cudzysłów, po czym upiłam kilka łyków whisky.

- Mówi że masz wyjątkową duszę.  -chłopak wyciągnął w moją stronę dłoń, więc podałam mu butelkę alkoholu. Chłopak się zaśmiał.

- Anastazja.

- Michał.

-Więc jesteś Polakiem?

- W jednej trzeciej.

- A w pozostałych dwóch trzecich?

- Hiszpan i Francuz.

- To dlaczego mówimy po Angielsku? -spytałam spoglądając na mężczyznę.

- Bo nie sądziłem, że jesteś z Polski.

- Więc jestem za brzydka na Polkę?

- Raczej za ładna.

- Dziękuję.  -odpowiedziałam rumieniąc się.

- Wszystko u Ciebie okay?

-Tak. Nie. Nie wiem właściwie. Chyba się zakochałam w takim jednym.

- To chyba dobrze?

- Tyle, że on o tym wie. Ale też ja wiem, że on coś do mnie czuję. I nic z tym nie robimy.

- To wiele komplikuje. Ale może powinnaś coś z tym zrobić?

- Dlaczego ja, a nie on?  -spytałam patrząc na chłopaka.

- Bo widzę, że nosisz spodnie, mimo, że masz teraz na sobie sukienkę. Ale chodzi mi o to, że potrafisz działać nawet w najgorszych sytuacjach. Więc nie masz się czego bać.

- Mój ostatni chłopak dostał kulkę w łeb, tylko dlatego, że go kochałam i mi pomógł. Przeze mnie stracił życie. Nie chcę stracić też Sebastiana, on jest dobry i nie zasługuje na śmierć. Nie chcę go stracić, dlatego boję się działać. Rozumiesz?  -spytałam wylewając łzy w koszulkę chłopaka, gdy ten mnie przytulił.

- Maleńka nie płacz, proszę.

- Po prostu go kochałam, i przeze mnie zginął. Nie chcę znowu tego.

- Tym razem nie stracisz ukochanego, bo nie należysz już do ludzi Czerwińskiego. A on nie zabił Olka dlatego, że Ci pomógł. Olek zjebał sprawę po całej lini. Okradał swojego brata z dragów i za jego plecami tworzył własny gang, który miał na celu zniszczyć starszego Czerwińskiego.

- Kim kurwa jesteś?

- Spokojnie mała. Nie pracuję dla niego.

- To skąd to kurwa wszystko wiesz!?

- Pracuję w podziemiu. Jestem tylko informatorem. Nie diluje, nie zabijam. Pracuję na własną rękę. A o sprawie brat zabija brata, było bardzo głośno.

- Dlaczego przeszłość zawsze do mnie wraca?

- Bo chce Ci przypomnieć, że od niej nie uciekniesz i nie zapomnisz tak łatwo.

- To niech ona ode mnie zacznie teraz spierdalać, bo ja mam już dosyć. Wracam do domu. Miło było, ale już koniec. Narazie.

Podniosłam tyłek z piasku i ruszyłam chwiejnym krokiem w stronę willi. Weszłam po cichu do środka, światła były pogaszone, więc pewnie wszyscy śpią. Zamknęłam na zegar 2:44. Zajebiście. Postanowiłam nie budzić innych i kimnąć się na kanapie, chodź była cholernie nie wygodna. Dosyć szybko zasnęłam, ale obudziłam się jeszcze szybciej czując jak ktoś mnie przenosi na wygodne miękkie łóżeczko.

- Śpij malutka.  - uśmiechnęłam się lekko na głos Czekaja.

- Kocham Cię Sebek.  -wymamrotałam po czym poszłam dalej spać.

°°°°°°
Krótki, ale jest. Wybaczcie, ale mam nadzieję, że z czasem się to poprawi. Dobranoc. 💓