Pamiętaj!
Nie tolerujesz? Nie czytasz! Nie komemtujesz!

Cześć. Przychodzę dziś z ciężkim jak dla mnie tematem. Jak tytuł głosi dziś będzie o osobach transpłciowych. I jeśli chodzi o stwierdzenie "ciężki" to chodzi o to, że laikowi takiemu jak ja ciężko jest wypowiadać się na taki temat, aby czasem nie walnąć głupoty. A zapewniam was w internecie roi się od breni.
Ale dobra zaczniemy może od czego co nie wywołało na mnie efektu wow. Czyli od definicji z wikipedii ✌

Transseksualizm (transire → przechodzić; łac. sexualis → płciowy; łac. sexus→ płeć) - jedno z zaburzeń tożsamości płciowej, w którym identyfikacja płciowa nie zgadza się z płcią morfologiczną. Przyczyny tego zjawiska pozostają nieznane, rozpatruje się rolę czynników genetycznych, endokrynologicznych, neurorozwojowych i środowiskowych. Liczne struktury anatomiczne przejawiające dymorft płciowy zwłaszcza w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, swą budową przypominają u osób transseksualnych struktury anatomiczne przeciwnej płci morfologicznej. Zaburzenie to występuje z częstością 4,6 na 100 000 osób. Z uwagi na stres prowadzi często do innych zaburzeń psychicznych. Leczenie, poza opieką psychiatryczną, obejmuje najczęściej 3 etapy: hormonoterapię, test życia i tzw. operację zmiany płci. Ustawodawstwo regulujące możliwość zmiany płci metrykalnej jest zróżnicowane.

TO JA PO PRZECZYTANIU TEGO

Czy tylko ja widzę tam to piękne słowo "zaburzenia"? Od tego momentu to jest moje ukochane słowo.
Zaburzenie identyfikacji płciowej, czyli co? Czyli osoby transseksualne nie wiedzą kim są ✌ I to raczej by pasowało do osób, które nie są pewne swojej płci i najlepiej jakby byli obiema na raz. Ja wiem, że zaraz będą tu komentarze prostujące mnie, ale to jest moje zdanie i rozumienie owych słów.

Dobra dalej..
Transseksualizm figuruje w Międzynarodowej Statystycznej
klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych pod numerem F64.0.
Pod działem: ZABURZENIA OSOBOWOŚCI.

Czyli owe osoby są chore psychicznie? Inaczej tego nie można określić według tego co przeczytałem.
Mają zaburzenia osobowości? Bipolaryzm górą! Ja rozumiem, że na świecie istnieją osoby, które zmieniają zdanie jak rękawiczki. Ale tu chodzi o tą grupę osób, które wiedzą kim chcą być i to nie jest chwilowe zawahanie. Nie wkładajmy ich wszystkich do jednego worka.
No czyli transseksualiści są zaburzenia i nie wiedzą kim są..
Czyli co? Zamknąć? Odizolować? Oznaczyć?
Chyba wszyscy, którzy odstępują od normy (heteroseksualizm i współgranie umysłu z ciałem jest tu normą) powinni nosić jakieś tabliczki z Przynależnością do danej grupy.
Ale jest dobra wiadomość specjaliści ratują sytuację i ponoć od tego roku transseksualizm powinien być wykreślony z danej klasyfikacji, bo cytuje: "[..]Diagnozy i pomocy psychologicznej wymaga sytuacja, w której osoba cierpi z powodu niezgodności między płcią przypisaną w chwili urodzenia a płcią odczuwaną. Jeśli osoba transpłciowa takiego cierpienia nie odczuwa, sama jej tożsamość nie jest już traktowana jako oznaka zaburzenia."
Jednakże po spojrzeniu w owe dane, dalej możemy Znaleźć tam transseksualizm. Grrr..

Ogólnie trochę tego nie rozumiem. Chyba najważniejszy jest mózg! To tam wszystko się rodzi. Każde uczucia, odczucia, myśli, przynależność. Więc skoro dana osoba czuje się "inna" niż wskazuje na to ciało, to dlaczego od razu chcą to leczyć? Ciało bez mózgu nie przeżyje, kiedy on umiera.. Umiera wszystko.
Rozumiem też, że są choroby psychiczne, które zaburzają wszystko. Ale czy transseksualizm można do tego przyczepić? Czy to naprawdę jest choroba? Czy to w jakiś sposób upośledza kogoś?
Tak, tak. Dane osoby częściej popadają w depresję. No, ale czemu się dziwić? Czy ktoś was chciałby obudzić się jak więzień własnego ciała? Sprobujcie choć na jeden dzień postawić się w ich sytuacji. Ja nawet nie mogę sobie wyobrazić jak bardzo ciężko musi być takiej osobie. Dlatego podziwiam takie osoby za odwagę, że mimo tym wszystkim uprzedzenią ze strony ludności, mimo wysokich przeszkód potrafią być sobą i dążyć do tego, aby skorygować to w czym matka natura się pomyliła.
Często słyszymy, że ludzie nas podziwiają, bo się z Kamilem nie wstydzimy tego, że jesteśmy razem. Że potrafimy mówić o wszystkim otwarcie, ale to nic w porównaniu do tego, co robią Ci ludzie.

Dobra koniec z tym :)

Osoba transseksualna, osoba pragnąca zostać zaakceptowana jako przedstawiciel płci przeciwnej.

Transseksualizm.. Być uwięzionym w nie swoim ciele.

Transpłciowość: to niezadowolenie z własnej płci biologicznej albo identyfikacja płciowa z płcia przeciwną. Transkobieta to kobieta uwięziona w ciele mężczyzny. Czuje się kobieta, choć anatomicznie jej płeć świadczy o byciu mężczyzną. Transmężczyzna to osoba czująca przynależność do płci męskiej, choć jego płeć jest żeńska. W przypadku osób transpłciowych nie zawsze za dyskomfortem z powodu płci stoi chęć skorygowania jej.

Oczywiście nie można mylić transseksualizmu z transwestytyzmem. Transwestytyzm to tendencja do czasowego identyfikowania się z płcią przeciwną przejawiającą się zwłaszcza w sposobie ubierania się i zachowania.

Statystyki:
Szwecja 1 : 54 000,
Anglia i Walia 1 : 53 000,
Irlandia Północna 1 : 52 000,
Australia 1 : 42 000,
Singapur 1 : 29 000,
Niemcy 1 : 45 000,
Stany Zjednoczone 1 : 70 000.

Transseksualizm występuje w statystykach światowych u 1 na 30 tys. mężczyzn (w sensie budowy anatomicznej męskiej i psychicznym poczuciu płci żeńskiej) i u 1 na 100 tys. kobiet (o budowie anatomicznej kobiecej i psychicznym poczuciu płci męskim). Typ M/K to mężczyzna, który chce zmienić płeć na żeńską, K/M to kobieta, która chce zmienić płeć na męską. W Polsce obserwuje się przewagę liczby kobiet (3,4 : 1) nad liczbą mężczyzn wyrażających dezaprobatę swojej płci (1 : 3,4).

Przebieg od A do Z

Diagnostyka?

Cały proces nie dzieje się od tak. Korekcji płci jest złożona i długotrwała. Pomyłka w tym przypadku jest bardzo kosztowna, ponieważ na podstawie pozytywnego werdyktu specjalistów dana osoba może ubiegać się m. in. o operacyjną zmianę płci oraz terapię hormonalną. W ich następstwie zmienia się nie tylko ciało, ale całe życie i funkcjonowanie społeczne jednostki.

Wymagane badania(?)
Badanie psychologiczne, hormonalne, okulistyczne, neurologiczne czy genetyczne. W przypadku K/M ginekologiczne.

Przyjmuje się, że pragnienie bycia w społeczeństwie jako przedstawiciel innej niż biologiczna płci musi się utrzymywać niezmiennie przez minimum 2 ostatnie lata.

Wizyta u specjalistów

Pierwszym krokiem powinna być wizyta u seksuologa, który będzie nadzorował cały proces diagnozowania, pokieruje do odpowiednich specjalistów, zleci szereg potrzebnych badań. Następnie należy udać się do psychologa. Wbrew pozorom spotkanie z nim wcale nie obraca się jedynie wokół zagadnień związanych z płcią. Psycholog przeprowadza ogólny wywiad, pyta o sytuację rodzinną, stan zdrowia, przyjmowane leki, życie zawodowe, ocenia ogólny stan psychiczny osoby. Tylko część rozmowy poświęcona jest związkom, doświadczeniom seksualnym i samej niezgodności umysłu z ciałem.
U psychologa dana osoba poddawana jest również testom psychologicznym. Te również mają na celu nie tylko orzeczenie o niezgodności bądź jego braku, ale także wykluczenie zaburzeń psychicznych (np. schizofrenii) i uszkodzeń organicznych mózgu, które mogą skutkować fałszywym pragnieniem zmiany płci. Diagnozowany dostaje do wykonania różnorodne zadania. Stosowany jest także inwentarz do oceny płci psychologicznej. Po takim badaniu specjalista wystawia opinię dla sądu i lekarza prowadzącego.
Kolejnym krokiem jest wykonanie odpowiednich badań. Potrzebne będzie oznaczenie poziomu hormonów i badanie krwi. Badania genetyczne wykluczy wady genetyczne. RTG czaszki lub tomografia komputerowa, a także elektroencefalografia okazują się użyteczne przy wykrywaniu uszkodzeń czynnościowych i organicznych mózgu. Wszystko to służy wyeliminowaniu możliwości, że poczucie przynależności do innej niż biologiczna płci jest po prostu objawem rozwijającej się choroby czy zaburzenia.

Lekarz prowadzący może skierować diagnozowanego do okulisty, który wykona szereg badań np. badanie ostrości wzroku, pola widzenia i dna oka. To ostatnie pozwala wykluczyć guzy przysadki mózgowej, które powodują wydzielanie większej ilości męskich hormonów, przez co mogą stanowić pierwotną przyczynę chęci zmiany płci na męską u kobiet.

Mógłbym wypisywać tu szereg badań, ale tak na prawdę w rzeczywistości to, jakie badania będzie musiała wykonać osoba chcąca uzyskać diagnozę w dużej mierze zależy od lekarza prowadzącego. Kiedy zostaną wykluczone wszelkie alternatywne przyczyny zaburzonej identyfikacji płci, może zapaść werdykt. Taki proces diagnozowania trwa zazwyczaj od kilku miesięcy do roku.

Terapia hormonalna

Terapia hormonalna może się zacząć dopiero, gdy postawiona zostanie diagnoza. Najpierw przepisuje się blokery hamujące wytwarzanie hormonów płciowych przez organizm. Osobom K/M podawany jest głównie testosteron, natomiast osobom M/K głównie estrogen.

Hormony w pewnej mierze powodują wykształcenie się cech charakterystycznych dla płci przeciwnej. Zmianie ulegają rysy twarzy, budowa ciała. Przy zmianie płci na męską pojawia się zarost, obniża się głos, zanika miesiączka. Przy zmianie na żeńską powiększają się piersi. Niestety przyjmowanie hormonów nie rozwiązuje wszystkich problemów.

Tego hormony nie są w stanie zmienić?

- Nie znikają już wykształcone kobiece piersi. Dlatego dane osoby chcące anatomicznie przeobrazić się w mężczyzn poddawani są mastektomii, czyli chirurgicznej amputacji piersi.

- Terapia hormonalna nie jest także w stanie sprawić, aby typowy męski niski głos stał się wyższy i bardziej kobiecy.

- Męski zarost. Może się go na trwałe pozbyć jedynie poprzez epilację, która w odróżnieniu do tradycyjnej depilacji, usuwa włosy razem z cebulkami.

Co należy zapamiętać!

Przy terapii hormonalnej należy pamiętać, że nie jest ona obojętna dla organizmu. Jej stosowanie wiąże się z pewnym ryzykiem wystąpienia m.in. depresji czy problemów z wątrobą. Chociaż często leczeniem hormonalnym, zwłaszcza na początku, zajmują się seksuolodzy prowadzący, dobrze jest być pod stałym nadzorem endokrynologa. Ma to szczególne znaczenie po zakończeniu całej procedury zmiany płci biologicznej, kiedy osoba transpłciowa nie korzysta już najczęściej z pomocy seksuologa.

Warto wiedzieć, że transseksualiści przyjmują leki hormonalne do końca życia, a co za tym idzie systematycznie potrzebują na nie recept. Przynajmniej raz w roku powinni także wykonywać okresowe badania hormonalne, żeby zawczasu wykryć ewentualne powikłania i móc im przeciwdziałać.

Droga sądowa

Gdy trwa już terapia hormonalna, nadchodzi czas na zmianę płci metrykalnej. Na mocy wyroku sądowego możliwa jest zmiana imienia, a także dostosowanie wszelkich dokumentów, w tym odpowiednia adnotacja do aktu urodzenia, wymiana dowodu osobistego, prawa jazdy czy świadectw szkolnych, do nowej tożsamości prawnej.
Z punktu widzenia prawa w sprawie sądowej zawsze musi być powód i pozwany, z tego względu zgodnie z polskim prawem do sądu pozywani są rodzice osoby danej osoby. Taki pozew wnosi się do sądu w miejscowości właściwej miejscu zamieszkania rodziców.

Na decyzję sądu główny wpływ ma diagnoza lekarska i zeznania osoby, która chce zmienić płeć oraz opinia biegłego. Długość całej procedury zależy od konkretnego sądu.

Zmiany operacyjne ciała

Decyzja o wykonaniu operacji zmiany narządów płciowych i zakresie tych zmian zależy od woli danej osoby. Ani sąd, ani lekarze nie są upoważnieni do ingerowania w jej wybór. Ze względów zdrowotnych usuwa się natomiast gonady właściwe płci biologicznej. Jajniki u osób, które zmieniły płeć na męską i jądra w odwrotnym przypadku. Dzieje się tak, ponieważ gonady wytwarzają hormony typowe dla płci, której są przypisane i mogą negatywnie wpływać na gospodarkę hormonalną osoby transseksualnej.

Miłego :)