Pov.Vanyamë.
Naprawdę wrócili! Nie mogłam w to uwierzyć! Mój kuzyn też- cały i zdrowy, ale nie wszyscy mieli to szczęście. Na przykład król Gil Galad poległ, jak wielu innych wojowników. To naprawdę smutne. Do tego teraz na Lorda Elronda spadł ciężar władzy, a wiem jak bardzo tego nie chciał i nie sądzę, by się cieszył.

***
Dwa tygodnie później
Trzecia osoba

Vanyamë siedziała oparta plecami o drzewo i wpatrywała się w jezioro. Od jego tafli odbijało się wszystko jak w lustrze. Była zachwycona jaki uspokajający wpływ ma na nią to miejsce. Wtem spostrzegła idącego w jej stronę Lindira. Pobiegła do niego.
-Co się stało? -Spytała.
-Lord Elrond cię wzywa, a i nie wiem o co chodzi -zabezpieczył się przed kolejnym pytaniem, które zawsze padało, gdy komuś coś mówił. Vanyamë zaśmiała się dźwięcznie i pobiegła do pałacu.

***

Weszła do jego komnaty. Stał tam też Glorfindel,jej kuzyn.
-Słucham, panie. O co chodzi?
-Usiądź Vanyamë. Wiesz, że nigdy nie chciałem rządzić, ale jednocześnie się na to przygotowywałem. Uczyłem się... -zaczął, ale dziewczyna mu przerwała.
-Ją się staram! Jeżeli chodzi o ten ostatni incydent podczas lekcji wychowania...
-Nie kończ! Wolę nie wiedzieć co znów zmalowałaś. Dążę do tego, że tu się tego nie nauczysz. Nie teraz, kiedy jest żałoba, a królestwo się podnosi. Chcemy, byś została damą, żebyś miała wysokie wykształcenie. Ja i twój kuzyn ustaliliśmy, że wyjedziesz. Do królestwa niegdyś Orophera, teraz Thranduila. Do Mrocznej Puszczy.
-Ale... Przecież tam też jest żałoba i podnoszą się po stratach. Nie mogę wyjechać! Nie odnajdę się tam!-zaczęła z żalu płakać.
-Taka jest nasza decyzja i nic jej nie zmieni. To dla twojego dobra kuzyneczko -powiedział Glorfindel spokojnie. Jednak ona odwróciła się i wybiegła.

Hejka to moje pierwsze opowiadanie na Wattpad, więc mam nadzieję, że będziecie wyrozumiali :D akcja się rozkręci, więc zapraszam do czytania. Rozdziałki wstawiane będą dość często, będę też robić maratony - Knopersik04