Król wilków się zakończył. Jest to niezaprzeczalny fakt.

Król wilków powstał 15 kwietnia a zakończył swój żywot 26 sierpień.

Wyniki jakie zaprezentowała są naprawdę szokujące.

Każde wyświetlenie dawało mi uśmiech. Każda gwiazdka sprawiała, że chciałam się jeszcze szczerzej szczerzyć, a każdy komentarz pisany od serca sprawiał, że wzruszam się.

Powieść miała swoje wzloty i upadki, niewątpliwie.

Miała gorsze i lepsze momenty

Miała napisane lepiej albo gorzej rozdziały.

Jednak przetrwaliście to.

Kto był ze mną od początku jej powstania? Ja chyba wiem i chce tym osobom podziękować.

Wielu nie dowierzało, że to już, że koniec, że już nie będzie. Niestety, tak właśnie musi się stać.

Było kilka komentarzy o kontynuację w drugiej części, bądź o losy dzieci, jako kontynuację. I wiecie co, jeżeli wyrazicie wolę, napisze dla was losy dzieci z kontynuacją losów rodziców.

Jeżeli macie ochotę, to niżej taki opis, typowo roboczy, więc no, ale możecie dać znać co myślicie. Będę wdzięczna.

Arte ma wrażenie, że żyje patrząc na świat przez różowe okulary. Jako Omega, był pewien, że rodzice chronią go przed wieloma sprawami i wiedział, że dużo rzeczy przed nim ukrywali. Jego charakter nie pozwalał mu wydobyć ich z nich, więc postanowił wszystkiego dowiedzieć na własną rękę.

Kim był mężczyzna, który odwiedzał matkę w każde urodziny Arte? Dlaczego matka ma swój pomnik?
Dlaczego ludzie dążą ją tak wielkim szacunkiem, skoro sama powtarza, że jest tylko zwykłą Omegą, a jedyne jej osiągnięcie to spojrzenie złemu ojcu w oczy? Dlaczego nie ma większej ilości dzieci? Dlaczego nie może?  Co ukrywają przed nim księgi zamknięte na klucz, czy to odpowiedź na jego pytania? Z drugiej strony, jeżeli matka zrobiła coś bohaterskiego, dlaczego nie pisnęli słowem? Czy była kiedyś złym wilkiem? Zabijała, mordowała z zimną krwią, że nikt nie rozmawia z nim o przeszłości, która rozgrywała się po jego przyjściu na świat?

W dodatku, szukając odpowiedzi na nurtujące go pytania, pojawia się pewna upierdliwa Alfa, której nie potrafi znienawidzić. Los podesłał mu pod nos kogoś, przy kim nie umiał być twardy, a to może zaprowadzić do zguby.

Zagubiona Omega.

Tyle można powiedzieć o synu wielkiego Króla i Królowej.

Z jednej strony, dostał się do UA, szkoły do której chodzili jego rodzice, rozpoczyna licealne życie z mate na plecach, oraz tym przed czym chronili go rodziciele.

Jak potoczy się jego los? Uzyska odpowiedzi na zadane mu pytania, czy skończy przytłoczony tym wszystkim, nie będąc w stanie pozbierać myśli?

No, na koniec powiem, że powieść uzbierała

Tak, to dzięki wam.

Mam nadzieję, że część druga odniesie taki sam sukces.

Bo tak, właśnie tak, dostaniecie drugą część

W prezencie, mogę wam wstawić pierwszy rozdział już dziś.

I to zrobię.