5 miesięcy później

Jak zawsze zrobiłam poranną rutynę. Poszłam do kuchni i przewitałam się z ciocią
-Hej
-Hej-usiadłam przy stole i zaczęliśmy jeść naleśniki.
-Weronika dzwoniła Partycja. Chce z Tobą porozmawiać
-Okej. No to już może pójdę zadzwonić. Wiesz jaka ona jest.-uśmiechnęłam się i poszłam do swojego pokoju.
-Hej Patka. Co chciałaś?
-Za 2 dni jest pokaz aut. Idziesz ze mną!!!
-To jest rozkaz?!-zaś miałam się
-Tak!
-Okej. A o której i gdzie?
-Przyjadę po Ciebie o 17
-Dobra. Pa
-Pa

Dalej boję się wychodzić z domu, ale trzeba żyć dalej. To co jest teraz, a nie co było. Od tamtej pory go nigdy już nie widziałam. Bardzo z tego powodu się cieszę. Niestety musiałam być przesłuchana przez policje o moim wypadku. Oczywiście gadali czy łączy mnie coś z kimś bardzo mrocznym. Ja wiedziałam o kogo im chodzi, ale jak obiecałam Remigiuszowi że ich nie wydam więc nie powiedziałam. Wiem dla wielu was to jest głupie, ale ja chce po prostu mieć spokój.
W szkole kiedy nie żyje ten zboczeniec był, jest i będzie spokój. Dzięki temu zdałam.
Bardzo się cieszę że pójdę na pokaz aut bo od 4miesięcy interesuje się motoryzacją. Już mam osiemnaście lat i chce kupić sobie croosa. Dla wielu chłopaków to może być dziwne. Bo laska jeździ croosem. Ale przecież to jest wolny kraj, a dziewczyny mają takie same prawo co chłopcy. Po rozmowie z przyjaciółka położyłam się na łóżku i zaczęłam czytać swoją ulubioną książkę.
Wreszcie wakacje. Wakacje których pragnęłam od początku roku szkolnego.

🌟-cenię
💬-kocham

Bardzo was przepraszam że nie było rozdziału tak długo, ale Leżałam w szpitalu.

Mam nadzieję że fani tej książki dalej są. Życzę miłego wieczoru

~Wi~