Minhyuk: Próbuje rozweselić wszystkich pomimo beznadziejnej sytuacji w jakiej się znaleźli. Skaleczył się już pierwszego dnia, próbując ułamać gałązki na ognisko. Po kilku dniach bez jedzenia inni rozbitkowie pomylili go z kokosem.

Wonho: Musiał sam odszukać grupę, bo zapomnieli go wyciągnąć z wraku samolotu. Kilka małp z dżungli cały czas za nim chodzi i podrzuca mu jakieś jedzenie (Wonho trzeba chronić). Ostatecznie opuścił innych ocalałych i żyje mu się dobrze pośród człekokształtnych.

Hyungwon: Dalej nie wie co się dzieje. Udał kontuzję i wymusił na Shownu, żeby go nosił. Nie należy do najbardziej walecznych, ale co do budowania szałasu można na nim polegać. Inni rozbitkowie nawet nie proszą go o pomoc, sam jego widok napawa ich nadzieją na przetrwanie (visual God).

Jooheon: Tydzień zajęło mu połączenie wszystkich wątków ze sobą, ale w końcu zorientował się w jakiej sytuacji jest i zaczął płakać (nie wyłączył światła w dormie i obliczył sobie możliwy rachunek za prąd). Zaczął się do wszystkich przymilać, żeby jakoś mu wybaczyli ten rachunek.

I.M: Rozbitkowie nie chcieli go uznać za przywódcę więc obraził się i uciekł wgłąb dżungli. Tak właściwie to wyszło mu to na dobre, bo natrafił na dość male plemię i zajął w nim miejsce wodza. Potajemnie planuje napaść na innych ocalałych i pokazać, że powinni się go słuchać od początku.

Shownu: Oczywiście to on przewodzi całą grupą. Kilka razy stanął na jadowite węże, ale bały się go ugryźć. Kiedy jeszcze nie wiedzieli jak rozpalić ognisko, w nocy to wszyscy do niego się przytulali, żeby się ogrzać. Nosi Hyungwona z ojcowską dumą.

Kihyun: Ma ze sobą telefon, ale nikomu o tym nie powiedział. Wieczorami odchodzi od ogniska i gra w Piano Tiles. Gdyby nie tabletki na uspokojenie już dawno pozabijałby wszystkich we śnie. Od czasu do czasu zjada zatrute jagody, ale dalej nie potrafi zapamiętać które to te trujące.