Elizabeth POV:

Pulsujący ból głowy dał o sobie znak, wtedy gdy próbowałam się podnieść z bardzo niewygodnego łóżka. Przepraszam, tego się nawet łóżkiem nie da nazwać! To jakiś stary, obleśny, podziurawiony i śmierdzący materac. Chciałabym wstać z tego czegoś, ale nie mogę, gdyż moje nogi i ręce, przykute są do ściany, tak, że nie mogę się nawet podnieść, gdyż łańcuch jest bardzo krótki. Westchnęłam i rozejrzałam się po pomieszczeniu. Pokój, w którym się znajdowałam jest mały i niezbyt dobrze urządzony. Stare deski są zgrzybiałe, a ilość pajęczyn, jest większa niż ilość klejnotów w mojej koronie. Ugh...paskudne miejsce. Zastanawiam się tylko, gdzie ja jestem? Co tu robię i kto mnie porwał? Chętnie bym się tego dowiedziała, niestety nic na to nie wskazywało, gdyż wszędzie panowała głucha cisza, która nie świadczyła o obecności kogoś innego, oprócz mnie.

 Sally POV:

Cholera! To nie tak miało być! Przecież ja kocham tego zaborczego dupka, a powiedziałam mu, że może sobie znaleźć inną. Brawa dla mnie, największej idiotki, która żyje na tej ziemi. Dopiero kiedy ode mnie odszedł, zrozumiałam jak bardzo ważny jest dla mnie. Już nawet nie muszę chodzić na te durne treningi, po prostu chcę  być z powrotem z Joshem. Pamiętam, jak mieszkaliśmy jeszcze w tej małej chacie. Opiekował się mną. Codziennie wstawał wcześnie rano żeby zapolować i przynieść mi świeżej krwi. Jedynym minusem całej sytuacji, było to, że nie mogłam wychodzić z pokoju, przez co rzadko widziałam się z Elizabeth. W pewnej chwili poczułam coś twardego. Kiedy uniosłam głowę, zobaczyłam jednego ze strażników. Wpadłam na niego i nawet go nie zauważyłam.

- Przepraszam, zamyśliłam się i nie widziałam gdzie idę.- Postanowiłam, że pójdę do swojej komnaty, przemyśleć to wszystko, kiedy ten facet złapał mnie za talię i przycisnął do siebie, tak, że moja głowa, była przyciśnięta do jego torsu. Czułam, że ledwo łapię powietrze, w pewnym momencie zemdlałam. Ostatnie co pamiętam to to, że upadłam z łoskotem na marmurową posadzkę. 

Josh POV:

Czuję ją! Wyraźnie ją czuję! Muszę sprawdzić ten trop i zobaczyć czy doprowadzi mnie do księżniczki. Ruszyłem biegiem w głąb lasu. Po pewnym czasie, zapach ustał. Zdezorientowany rozejrzałem się dokoła i stwierdziłem, że...zabłądziłem. Świetnie, po prostu cudownie.  Chciałem wrócić do zamku i opowiedzieć o wszystkim alfie. Nie zdążyłem zrobić kroku, kiedy przede mną pojawiła się wilczyca o futrze białym jak śnieg i oczach zielonych zielonych niczym polna trawa.

- Chodź za mną.-Szepnęła, a ja bez namysłu spełniłem jej polecenie. 

Heja:) Dziękuje wam za ponad 1K wyświetleń. Jesteście cudowni:-*Kocham:-*