12:21

*Gabrysia leży na kanapie, nadal depresja, załamanie itd*

*powiadomienie*

JA: OMG, MOŻE TO ROZDZIAŁ OD kalka112 ?!

*sprawdza*

*zaczyna piszczeć*

JA: TAK! TO ROZDZIAŁ!

*zaczyna czytać*

JA: OMG, CZYLI ON MNIE NIE ZDRADZA Z DAWIDEM! Uff... A już się bałam i byłam taka rozpaczona.

*ma pisać komentarz o tym, ale coś przykuwa jej uwagę*

JA: Czy ja tam widziałam swoje imię...?

JA: OMG, tam jest moje imię!
Czy to chodzi o mnie...? Nieee, niemożliwe.

*czyta dalej*

JA: Dobre pytanko, mordo! Kim jest Gabrysia, do cholery?

*patrzy komentarze do tego fragmentu*

JA: OMG, DLACZEGO ONE MNIE OZNACZYŁY?! JAKA NARZECZONA?!

*czyta dalej*

JA: OMG, MAM ZAWAŁ! CZYLI TO CHODZI O MNIE! OMG, TO JESTEM JA! O CHOLERA!

Tak mniej-więcej wygląda autentyczna moja reakcja.

Teraz przenosimy się do... "fabuły"? Tak to nazwijmy.

Tam, jak widzimy, Krzyś ma mnie zabrać z dworca, ale w mojej "fabule" nie było mowy o niczym takim, więc przedstawię dwie "scenki". Ta moja i ta z dworcem.

kalka112 mam nadzieję, że się nie obrazisz?

*scenka z dworcem*

*Gabrysia stoi z walizką i ewidentnie na kogoś czeka*

*tup tup tup tup, przebiega (serio przybiega) Krzyś*

KRZYŚ: Bardzo cię przepraszam za spóźnienie!

*Gabrysia przytula go*

KRZYŚ: Zasiedziałem się u Dawida.

JA: Nic się nie stało.

*odsuwa ją od siebie*

KRZYŚ: Jak ja tęskniłem. Nigdy więcej nie puszczę cię na tak długo.

JA: Nie było mnie dwa dni, nie przesadzaj.

KRZYŚ: Dwa dni bez ciebie, to jak wieczność.

JA: A jak wyjeżdżasz w trasę, to co?

KRZYŚ: To co innego.

JA: Wcale nie.

*całuje ją*

KRZYŚ: Idziemy do domu.

A teraz z moją "fabułą"

JA: OMG, CZYLI ON MNIE NIE ZDRADZA!

*ma zamiar jechać do Krzyśka, ale gdy tylko wstaje odechciewa jej się*

*bierze telefon i dzowni do Krzyśka*

KRZYŚ: Halo?

JA: Przyjedziesz do mnie? Musimy pogadać.

KRZYŚ: Nie mogę, mam próbę...

JA: Jestem w ciąży.

KRZYŚ: Będę za piętnaście minut.

*jest po dziesięciu*

KRZYŚ: JAKIEJ CIĄŻY?!

JA: Co? Nie jestem w żadnej ciąży. Chciałam, żebyś przyjechał.

KRZYŚ: Co było takiego ważnego, żebym musiał... *jest baaardzooo zły*

*Gabrysia całuje go, uciszając go*

KRZYŚ: ...przerwać próbę *Już jest spokojny*

JA: Bo ja już wiem, że mnie nie zdradzasz. Bynajmniej z Dawidem nie.

KRZYŚ: Z nikim cię nie zdradzam. Chciałem ci wyjaśnić, ale cały czas mnie odpychałaś i nie miałem jak.

JA: Przepraszam.

*przytula go*

KRZYŚ: Kocham cię.

JA: Ja ciebie też.

*po chwili*

JA: Wiesz, że jesteśmy zaręczeni?

KRZYŚ: Co?

*pokazuje mu rozdział kalka112 *

KRZYŚ: Spoko. Swoją drogą, fajna dziewczyna.

JA: Jest kochana.

KRZYŚ: To co? Idziemy nadrobić te kilka dni? *pokazuje sypialnię*

JA: A próba?

KRZYŚ: I tak odwołałem.

*Gabrysia ciągnie go do sypialni*

A TAK SERIO, TO MEGA MIŁO MI SIĘ ZROBIŁO!

Tak wiecie... miałam takie "OMG, POMYŚLAŁA O MNIE I MNIE DAŁA TAM".

Poczułam się... jakby... doceniona?
Coś takiego.

A zaciesz na mordzie miałam cały dzień.

I tak, piszę to, bo nie wiem, czy mam pisać "melodię" czy "zboża"...

Mentalne całuski i tulaski! Tuptajcie myć rączki!