*leży na kanapie, płacze, ogólnie depresja, ogląda coś na telefonie, pije herbatkę (chyba setną dzisiaj)*

JA: OMG, JAKI HOT!

*uśmiecha się do telefonu, po czym jeszcze bardziej płacze*

JA: Dlaczego on mi to robi?! Jeszcze z Dawidem!

*puk puk*

JA: OMG, ludzie, dajcie mi spokój, depresję mam, nie widać?!

*zarzuca na siebie koc, bierze chusteczki, zakłada kapciuszki i, tup tup, idzie otworzyć*

*w drzwiach stoi Krzysiek z ogromną czekoladą orzechową*

JA: CO TY TU ROBISZ?! NIE WIDZISZ W JAKIM JESTEM STANIE PRZEZ CIEBIE?! MASZ CZELNOŚĆ TU PRZYCHODZIĆ?! PO JAKĄ CHOLERĘ?! DLACZEGO NADAL MNIE RANISZ?! DAJ MI SPOKÓJ! DAJ MI O SOBIE ZAPOMNIEĆ! MAM ZŁAMANE SERCE PRZEZ CIEBIE!

*chwila ciszy*

JA: Ta czekolada dla mnie?

KRZYŚ: Yhmm...

*podaje jej czekoladę*

JA: Kontynuując... CZEGO JA NIE MAM, CO MA DAWID?!

*chwila ciszy*

JA: No dobra, wiem co ma, czego ja nie mam, ale JA ZAWSZE MYŚLAŁAM, ŻE WOLISZ DZIEWCZYNY! TYLKO DZIEWCZYNY! DLACZEGO TYLE CZASU MNIE OSZUKIWAŁEŚ?!

KRZYŚ: Gabrysiu...

JA: NIE GABRYSIUJ MI TU! SPIEPRZAJ TY ZARAZO JEDNA!

*zamyka drzwi i stoi przed nimi*

*po chwili*

JA: Stoisz tam jeszcze?

KRZYŚ: Tak.

*otwiera drzwi i wpuszcza go do środka*

JA: Tuptaj myć rączki...

*Gabrysia wraca do salonu*

*tup tup, Krzyś idzie do łazienki*

*tup tup, Krzyś wraca*

KRZYŚ: To ten... uważaj na siebie...

*tup tup, Krzyś wychodzi*

*Gabrysia jeszcze bardziej płacze*