- Muffin zostaw mnie - jęknęłam, próbując odsunąć ode mnie zwierzaka.

Po wczorajszym incydencie z Ashtonem, chłopaki zostali u mnie na noc. Przeciągnęłam się i rozejrzałam po pokoju. David i James spali sobie na kanapie, a ja razem z psem na podłodze, a tak dokładnie to na misiu. Spojrzałam na zegarek, który pokazywał kilka minut po dziewiątej.

- Muffin Jezu - westchnęłam - Dasz ty mi w końcu choć raz się wyspać? - pies tylko pokręcił głową i ruszył przed siebie, najprawdopodobniej do kuchni.
Pokręciłam głową i chwyciłam bluzę Davida, która leżała akurat na oparciu. Założyłam ją i podążyłam za zwierzakiem. Nie zdziwiłam się, kiedy zauważyłam go, siedzącego przy swojej misce.

- Nie mogłeś obudzić, któregoś z chłopaków? Czemu akurat mnie? - spytałam.

Wsypałam mu do miski karmy i zabrałam za robienie śniadania dla naszej trójki. Po kilku minutach na stole stał talerz z naleśnikami. Usiadłam na krześle i zaczęłam jeść.

- Muffin idź ich obudzić - poprosiłam go, na co ten pobiegł w stronę salonu. Chwilę później wrócił, a za nim szli David i James.

- Musiałaś tak rano? - zapytał brunet ziewając - Zrobiłaś naleśniki. Co dzisiaj za święto?

- To wina Muffina nie moja. I nie ma żadnego święta - odpowiedziałam. Chłopak już nic nie mówił, tylko zaczął jeść śniadanie.

- To jakie plany na dziś? - spytał David.

- Ja dzisiaj raczej żadnych - powiedziałam i włożyłam talerz do zmywarki - A wy?

- Ja mam obiadek rodzinny - westchnął James - Nie chcę tam być.

- Ty przynajmniej masz rodzinę - mruknęłam pod nosem.

- Masz nas i nie przejmuj się tym chujem. Okay Chrissy? - David podszedł do mnie i uścisnął.

- Nie wiesz jak to jest - pokręciłam głową.

- Właśnie Chrissy. Nie wiem jak to jest, ale wiedz, że ja i James nigdy Cię nie zostawimy.

- Właśnie Chriss - powiedział brunet i dołączył do uścisku.

- Dobra puśćcie mnie już - zaśmiałam się i odsunęłam od nich.

- Chociaż Ci się humor poprawił.

- Może troszeczkę - posłałam im uśmiech.

***
Dobiła już godzina szesnasta. Przez praktycznie cały dzień siedzieliśmy z telefonami w salonie. Tak właśnie mniej więcej spędzałam czas od rozpoczęcia moich "wakacji".

- Chrissy? - odezwał się blondyn, spojrzałam na niego znad komórki.

- Co jest?

- Masz coś do jedzenia? - zapytał, przez co spojrzałam na niego z niedowierzaniem.

- Mam. I co mam zrobić z tym faktem?

- A dasz coś?

- Masz sprawne nogi to idź sobie po coś - odpowiedziałam.

- Ale mi się nie chce - jęknął.

- A myślisz, że mi się chce? - oburzyłam się.

- Na pewno bardziej niż mi.

- Nie sądzę.

- A ja tak.

- Nie.

- Tak.

- Nie.

- Tak.

- Dobra - westchnęłam i wstałam z kanapy. Ten uśmiechnął się triumfalnie i klasnął w dłonie - Ty się tak nie ciesz.

Ruszyłam do kuchni w poszukiwania jakichś przekąsek.

- Na co masz ochotę? - krzyknęłam.

- Może być wszystko - odkrzyknął - A i przynieś coś na Muffina.

- Znowu jest głodny. Przecież jadł nie dawno - mruknęłam do siebie.

Przeszukałam wszystkie szafki i jedyne co znalazłam to paczkę chipsów i dwie puszki coli. Wzięłam jeszcze jakąś przekąskę dla Muffina, po czym wróciłam do salonu. Rzuciłam paczką i puszką w Davida na co jęknął.

- Dzięki - sapnął, pocierając bolące miejsce.

- Nie ma za co - usiadłam obok niego. Rzuciłam w stronę psa kość, na co ten zaszczekał i wziął za gryzienie jej - Coś ciekawego - spytałam, spoglądając na niego.

- Nie, tylko James narzeka na to, że ma dość i chce do nas - odpowiedział. Usłyszałam dźwięk wiadomości, więc odblokowałam go i zaniemówiłam. Spojrzałam jeszcze raz na ekran, upewniając się, czy na pewno się nie przewidziałam. Ale jednak ja dobrze widzę.

Od Ashton:
Hey siostra ;)

- David? Czy ty też to widzisz? - zapytałam. Ten spojrzał na mnie zdezorientowany, ale po chwili przeniósł wzrok na ekran telefonu.

- Przypomniał sobie o tobie teraz - prychnął i wyciągnął telefon z moich dłoni.

- Tylko nie zrób niczego głupiego - powiedziałam, na co ten przestał pisać i obrócił głowę w moją stronę.

- Głupiego? Czy to, że on nie odpisywał Ci i miał Cię w dupie, nie wystarcza Ci? Ja się nim zajmę.

- Dobra, ale żeby nie było później na mnie - położyłam głowę na jego ramieniu i spoglądałam na telefon.

Do Ashton:
Hey?

Od Ashton:
Jak tam?

- Co on chce? - mruknęłam.

Do Ashton:
Ciekawie.

Od Ashton:
Chrissy, bo mam do Ciebie sprawę.

Do Ashton:
Czyli tylko po to do mnie piszesz?

Od Ashton:
Nie posłuchaj.

Do Ashton:
Nie to ty posłuchaj. Odpierdol się od Chrissy. Ona już dużo przez Ciebie przecierpiała, a ty znowu chcesz zrobić jej nadzieję.

Do Ashton:
Nie pisz więcej do niej i odpierdol się. Chrissy dobrze sobie radziła bez was, ale musiałeś to wszystko zniszczyć.

Od Ashton:
Posłuchaj Justin, James, David. Nie wiem, który to z was, ale mam ważną sprawę.

Do Ashton:
Jak to jest coś ważnego, to czemu nie zadzwonisz?

Od Ashton:
Bo nie mam jak.

Do Ashton:
Masz problem i nie pisz więcej.

David zablokował ekran i oddał mi telefon.

- Ja bym na twoim miejscu bym mu nie odpisywał - powiedział.

- Ale to mój brat.

- Który zostawić Cię i zapomniał, że w ogóle żyjesz. Fajny mi brat - prychnął.

- No tak, ale no...

- Chrissy rób jak chcesz - przerwał mi - Ja już powiedziałem jakbym zrobił. Ty rób jak uważasz.

- Okay - westchnęłam i schowałam telefon do kieszeni spodni.

***
Wieczorem David wrócił do siebie, więc zostałam tylko ja, Muffin i telefon, którego nie ruszałam od tamtego czasu. Położyłam się na łóżku w mojej sypialni i odblokowałam komórkę. Od razu zauważyłam kilkadziesiąt wiadomości od Ashton'a i nie tylko. Wypisywał do mnie gdzie się tylko działo. Kliknęłam ikonkę z kopertą i nie patrząc na to co pisał, odpisałam:

Do Ashton:
Nie pisz do mnie.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~
No to się porobiło :/
Co sądzicie o zachowaniu Chrissy w stosunku do Ashton'a?
Dobrze postąpiła, czy jednak nie?
A co może chcieć od niej Ash?

Czekam na komentarze z waszej strony i żegnam xx