Wstałam z łóżka poprawiając koszulkę. Odwróciłam w stronę blondyna, który przysypiał leżąc na plecach.

- Rusz się to zrobimy im pobudkę - powiedziałam, ale ten mnie chyba nie usłyszał. Uderzyłam go lekko w brzuch na co od razu się podniósł.

- Dlaczego? - spytał masując go.

- Rusz się to zrobimy im pobudkę - powtórzyłam, na co ziewnął i przeciągnął się. Westchnęłam cicho i podeszłam do szafy. Wyciągnęłam z niej krótkie spodenki dresowe, które od razu założyłam.

- Skąd masz tego miśka? - zapytał, a ja spojrzałam na niego.

- Od chłopaków - wzruszyłam ramionami - Dali mi go, żebym chociaż w małym stopniu zapomniała o was. Ale ten pomysł nigdy nie wypalił - wyszłam z pokoju i zeszłam na dół. Weszłam do kuchni, gdzie czekał już czerwony Muffin.

- Boże co on Ci zrobił? - pogłaskałam psiaka za uchem. Ten zaszczekał i trącił łapą swoją miskę. Pokręciłam głową z rozbawieniem na to, jak ten zwierzak jest zawsze głodny. Wsypałam mu do niej suchej karmy i wzięłam za robienie śniadania dla naszej piątki. W trakcie przygotowywania jajecznicy poczułam ręce na mojej talii.

- Weź te łapy Hemmings - powiedziałam, mieszając jajka na patelni. Zmniejszyłam ogień, po czym ściągnęłam jego dłonie i popchnęłam go lekko do tyłu tyłkiem - Próbuję zrobić śniadanie.

- Przepraszam - odwróciłam się do niego przodem i przechylając lekko głowę w prawo.

- Za co?

- Za to, że Cię olałem i zostawiłem. Ja...

- Nie rozmawiajmy o tym dobrze? - przerwałam mu, chłopak tylko kiwnął głową i oparł się biodrem o blat obok.

Przemieszałam jeszcze raz jajecznicę, po czym wyłączyłam gaz i przerzuciłam ją do szklanej miski.

- Postaw na stole - mruknęłam do blondyna, podając mu ją. Z szafki wyciągnęłam sztućce i talerze, którymi nakryłam do stołu.

- Dlaczego ten pies jest czerwony? - zapytał, wpatrując się w zwierzaka, który leżał obok miski i z radości merdał ogonem.

- Michael pofarbował go wczoraj, kiedy przygotowywałam się na Halloween - odpowiedziałam stając obok niego.

- Niech zgadnę, Clifford wielki czerwony pies? - objął mnie ramieniem i zaśmiał się.

- Zgadłeś - spojrzałam na czerwonego futrzaka i oparłam głowę na jego barku - Przecież on nie jest wielki... Ale on naprawdę nie jest duży - westchnęłam.

- Jak na psa to jest - powiedział, na co ten spojrzał na nas, a jego ogon opadł.

- Wcale, że nie - zaprzeczyłam.

- Jak on ustanie na dwóch łapach to jest w twoim wzroście - schylił się lekko.

- Zamknij się - uderzyłam go w ramie - Bierz garnki i robimy im pobudkę - powiedziałam i odeszłam kawałek od niego. Pochyliłam się, wyciągając patelnię, kiedy Luke klepnął mnie w pośladek. Wyprostowałam się momentalnie - Przyjebał Ci kiedyś ktoś z patelni? - spytałam wkurzona tym co zrobił.

- Nie pamiętam, żeby coś takiego miało miejsce - uśmiechnął się głupio.

- Nie dziwię się - mruknęłam pod nosem - Bierz coś, bo już dawno po dwunastej - zmieniłam temat. Blondyn wyciągnął z szafki trzy garnki i podał mi jeden.

- Na trzy? - spytał, na co kiwnęłam głową.

- Raz, dwa, trzy - odliczyliśmy wspólnie i zaczęliśmy uderzać naczyniami o siebie.

Po chwili słychać już było stłumione krzyki i odgłosy kroków.

- Kogo mam zabić?! - pierwszy do kuchni wszedł Calum, a za nim reszta. Wszyscy byli w samych bokserkach i z chęcią mordu patrzyli na nas.

- Jego pomysł - powiedziałam i odłożyłam naczynia z powrotem do szafki. Usiadłam przy stole jak gdyby nigdy nic. Hemmings stał tam nadal i patrzył na mnie, ale po chwili też usiadł.

- Górna szafka po lewej - mruknęłam pijąc łyk herbaty, kiedy zauważyłam, że Michael szuka czegoś w szafkach. Chłopak zrozumiał o co mi chodziło i wyciągnął z niej pudełko tabletek przeciwbólowych.

- Co wam strzelili do głowy budzić nas tak rano? - jęknął Ashton, kładąc głowę na stole.

- Jest dwunasta - odpowiedziałam - Cieszcie się z tego, że jestem taka miła i zrobiłam wam śniadanie.

- Jaka łaskawa - prychnęłam na jego słowa.

- Jak się bawiliście? Bo widać po was, szczególnie po tobie Ashton, że nieźle - zmieniłam temat.

- Świetnie - odezwał się Clifford z uśmiechem - Jak wróciłaś? I dlaczego ciebie Hemmings nie było?

- Nie pamiętasz nic z wczorajszego wieczoru? - spytałam.

- A powinienem? - wzruszyłam ramionami i spojrzałam na Luke'a.

- Źle się czułem i wróciłem - odpowiedział i wziął za jedzenie śniadania - Przynajmniej nie mam kaca jak wy.

- Zamknij się - mruknął Ashton połykając tabletki.

- Nie odpowiedziałaś na pytanie Mike'a - powiedział Calum z buzią pełną jajecznicy.

- Wróciłam sama - wzruszyłam ramionami - I dowiedziałam się paru rzeczy - wstałam od stołu i stanęłam za Ash'em, kładąc dłonie na jego barkach - Bardzo ciekawych rzeczy, ale o tym porozmawiamy później, jak wam kac minie - poklepałam go i wyszłam z kuchni, zostawiając ich samych. Zawołałam Muffina i przypięłam mu smycz do obroży.

- No to co mały? Kierunek dom Davida - pogłaskałam go i chwilę później byliśmy w drodze do domu bruneta.

***
Drzwi otworzył mi brunet, który zdziwiony zaprosił nas do salonu.

- Co Cię do mnie sprowadza Chrissy? - spytał siadając na kanapie, usiadłam obok niego, a Muffin położył się na podłodze.

- Pamiętasz Arzaylee?

- Tak, i co w związku z tym?

- A pamiętasz to jak ona kręciła się przy Hemmingsie?

- Tak, i co w związku z tym? - powtórzył.

- To, że Ashton zapłacił jej, żeby rozbiła nasz związek i pobawiła się nim - powiedziałam, na co zmarszczył brwi.

- Czyli dobrze rozumiem, że twój brat zapłacił jej, żebyś zerwała z Luke'iem? - skinęłam głową, spuszczając wzrok na dłonie.

- Dowiedziałam się o tym na wczorajszej imprezie - westchnęłam - Nie miałam siły na zabawę, więc wróciłam do domu, gdzie akurat był Hemmings. I tak się złożyło, że sobie wytłumaczyliśmy część i jak na razie to zaczynamy od początku.

- Jesteś pewna, że to dobry pomysł?

- Nie wiem już teraz. Możliwe, że tak, ale z drugiej strony może zrobić znowu coś podobnego. Albo Ashton wpadnie na kolejny pomysł i zapłaci jakiejś innej lasce - prychnęłam.

- Rozmawiałaś z nim?

- Nie, jeszcze nie. Jak na razie są na kacu i raczej się z nimi nie dogadam, więc muszę poczekać trochę. Ale czuję, że nie tylko on o tym wiedział, ale i Mike i Cal. Skoro nawet Luke o tym nie wiedział to oni muszą na pewno.

- Możliwe - potarł twarz dłonią.

- A tak w ogóle, byliście wczoraj na tej imprezie? - zmieniłam temat.

- Tak, ale nigdzie Ciebie nie widzieliśmy - odpowiedział - Ale zwinęliśmy się gdzieś tak po pierwszej nad ranem. Nie było nic ciekawego - wzruszył ramionami.

- A okej - mruknęłam.

- Cześć Chriss - przywitał się Mike wchodząc do salonu.

- Cześć - powiedziałam i uśmiechnęłam się do chłopaka.

- Ja muszę spadać - powiedział spoglądając na zegarek - Kurwa jestem już spóźniony - jęknął i wybiegł z pomieszczenia - Pa Chriss! Pa David!

- Idiota - brunet pokręcił głową - Dziwię się, że go jeszcze nie zwolnili. Chociaż teraz będą mieli szansę - zaśmiał się.

- Jak miło, że wierzysz w niego.

- Ja wierzę w niego, tak jak on we mnie - wzruszył ramionami - Chociaż ja coś osiągnąłem nie to co on - uśmiechnął się zwycięsko.

- Role mogą się jeszcze odwrócić.

- Oby nie. Mogę zadać Ci bardzo ważne pytanie, które nurtuje mnie, od kiedy weszliście do domu? - spytał.

- Jasne.

- Dlaczego Muffin jest czerwony?! - podniósł głos, na co zwierzak podniósł się.

- Michael go przefarbował na czerwono, bo to przecież "Clifford wielki czerwony pies" - zrobiłam cudzysłów w powietrzu, a ten wybuchł śmiechem - I z czego się śmiejesz? On nie jest nawet duży!

- Jest Chrissy, jest - zaśmiał się kolejny raz.

- Wcale, że nie! - oburzyłam się.

- On jest w twoim wzroście, kiedy ustanie na dwóch łapach.

- Serio? No bo nie wiedziałam - skrzyżowałam ręce na piersi - Dajcie mi spokój i przestańcie naśmiewać się z mojego wzrostu.

- Ja się nie naśmiewam tylko stwierdzam fakty - powiedział i przytulił mnie.

- Jak miło - mruknęłam.  

~~~~~~~~~~~~~~~
Eh dzisiaj taki trochę nudny rozdział, bo dopiero w następnym będzie rozmowa z chłopakami.

Chciałabym wam podziękować za te wszystkie komentarze i gwiazdki, które mnie bardzo motywują. Nadal nie mogę zrozumieć, dlaczego wy to czytacie, ale jak wam pasuje takie coś co piszę to okay.

Pozdrawiam i do następnego kochani xx