Poprawiłam się na łóżku i podniosłam telefon, który któryś raz z rzędu wydawał z siebie dźwięk powiadomienia. Jęknęłam patrząc na kilkanaście wiadomości od Jamesa. Gdy miałam przeczytać, choć część z nich, ale na ekranie pojawiła się twarz bruneta i połączenie przychodzące od niego. Odebrałam i podniosłam telefon do ucha.

- Pali się? - spytałam, nawet się nie witając.

- Sytuacja kryzysowa bądź u mnie jak najszybciej dasz radę - powiedział, na co wstałam z łóżka i podeszłam do szafy.

- Co się stało? - szczerze to trochę się zaniepokoiłam. Nigdy wcześniej nie było takiej sytuacji.

- Dowiesz się jak przyjdziesz - odpowiedział - To kiedy będziesz?

- Daj mi góra pół godziny - wyciągnęłam z szafy czarną bluzę i dżinsy.

- Do zobaczenia - pożegnał się i rozłączył.

Westchnęłam i przebrałam ciuchy. Schowałam telefon do kieszeni spodni i poszłam do łazienki. Kilka minut później pomalowana i uczesana, zeszłam na dół. Zaczęłam ubierać vansy, kiedy Ashton wyszedł z salonu.

- Idziesz gdzieś? - spytał, podchodząc bliżej mnie.

- Tak, James ma kryzys - odpowiedziałam.

- Posłuchaj, bo mamy pewną propozycję dla Ciebie i chłopaków.

- Porozmawiamy o tym później, dobrze?

- Okej.

- Do później - pomachałam mu i wyszłam z domu.

***
Otworzyłam drzwi i nie kłopocząc się z pukaniem, weszłam do środka.

- Co się stało? - podniosłam głos, kierując się do salonu. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to David leżący na kanapie z telefonem w ręce.

- Mamy problem - odezwał się James.

- Jaki? - westchnęłam i usiadłam na nogach Blacka.

- Nie za wygodnie Ci? - zapytał i pociągnął w swoją stronę, przez co opadłam na jego tors.

- Musimy wymyślić w co się przebieramy na Halloween - spojrzałam na niego z niedowierzaniem.

- Serio? Tylko po to tu mnie ściągnąłeś? - położyłam głowę na klatkę piersiową bruneta.

- Też tak zareagowałem - mruknął i objął mnie w talii.

- Ale to ważne! - oburzył się - To jak?

- Za ile w ogóle będzie Halloween? - spytałam.

- Trzy dni jeszcze. A my nie mamy przebrań.

- Ja jak zwykle wymyślę coś dopiero w sobotę.

- Ale ty z wszystkiego zrobisz coś świetnego - skrzyżował ręce na piersi.

- Ty się ubierz za... - próbowałam znaleźć jakiś kostium - Zorro? Batmana?

- Bardzo pomagasz - rzucił we mnie poduszką.

- To ty mnie tu ściągnąłeś.

- A co niby takiego ciekawego robiłaś w domu? Unikałaś Luke'a i Mike'a? Powinnaś z nimi porozmawiać, a nie.

- Popieram! - odezwał się David.

- Czy my przypadkiem nie mieliśmy rozmawiać o Halloween?

- Może i tak, ale powinnaś naprawdę, chociaż z jednym z nich porozmawiać.

- Właśnie Chriss - brunet poklepał mnie po plecach - Musisz wreszcie coś zrobić.

- Ashton mówił mi dzisiaj o jakiejś propozycji, ale nie wiem nic dokładnie.

- Chociaż jest postęp, rozmawiasz z Ashton'em - zaśmiali się, na co przewróciłam oczami.

- Nie tylko z nim.

- Czyli wychodzi na to, że z Calum'em. Jeszcze lepiej - klasnął w dłonie.

- Wróćmy do tematu Halloween - zmieniłam temat.

***
Wróciłam do domu kilka godzin później, ale przynajmniej James i David mają już przebrania na Halloween. Automatycznie skierowałam się do salonu, z którego dobiegały krzyki chłopaków. Weszłam do środka i spojrzałam na Cala i Michaela, którzy grali na konsoli. Podeszłam bliżej i zauważyłam Luke'a leżącego na podłodze, a na nim Muffina.

- Cześć - przywitałam się i usiadłam obok bruneta. Oni mruknęli tylko ciche "hej" nie odrywając się od gry.

- Możesz ściągnąć ze mnie tego psa? - zapytał blondyn, na co zwierzak warknął na niego - Weźcie go ode mnie.

Zaśmiałam się na zachowanie Muffina w stosunku do niego i zawołałam go. Ten chwilę później znalazł się obok mnie.

- Co mu zrobiłeś? - spytałam, głaszcząc zwierzaka po głowie.

- Nic - odpowiedział i siadając po turecku.

- Gdzie Ash?

Luke otwierał buzie z zamiarem powiedzenia, ale widząc blondyna kiwnął na niego głową.

- Hemmings masz niespodziankę w pokoju - powiedział, podchodząc do kanapy.

- Jaką? - spytał i wstał.

- Sam sprawdź - odpowiedział. Ten westchnął i pobiegł na gore.

- Co zrobiłeś? - odezwał się Michael.

- Nie ja tylko Muffin.

- Co on zrobił? - tym razem ja się oddawałam.

Po chwili rozległ się krzyk Luke'a i huk zamykanych drzwi. Spojrzałam zdezorientowana na brata, który tylko uśmiechnął się.

- Zabije tego kundla! - wrzasnął blondyn, wchodząc do pomieszczenia.

- Uspokój się! - podniosłam głos - O co chodzi?

- Ten kundel załatwił się w moim łóżku! - wyrzucił ręce w powietrze. Spojrzałam na psa, który usiadł przy Calumie i położył głowę na jego brzuchu.

- I?

- I? To, że twój kundel zesikał się w moim łóżku! W moim! - wrzasnął.

- Ja na twoim miejscu nie kłóciłbym się teraz, tylko poszedł to posprzatać - powiedział Mike, nie odrywając wzroku od telewizora. Calum przez chwilę spojrzał na zwierzaka, który praktycznie leżał na nim i wrócił do gry.

- Nie mam zamiaru tego sprzątać - skrzyżował ręce na klatce piersiowej - Nie mój pies.

- Ale za to twój pokój - mruknął farbowany blondyn - Więc ruszaj się i sprzątnij to, bo z tego co wiem, później nie będzie to ciekawie pachnieć.

Hemmings wyszedł z salonu klnąc pod nosem. Gdy tylko było słychać dźwięk zamykanych drzwi, chłopacy wybuchli śmiechem. Siedziałam chwilę patrząc na nich i w końcu też się zaśmiałam.

- Muffin uwielbiam Cię - Calum przytulił zwierzaka i cmoknął go w głowę.

- I jak tu go nie kochać - Michael udał, że wyciera łzę.

- Właśnie Chriss! - Ashton klasnął w dłonie - Co robisz na Halloween?

- Co wy macie z tym Halloween? - mruknęłam pod nosem - Raczej spędzę z chłopakami.

- No to zarezerwujcie sobie ten wieczór, bo idziemy na imprezę.

- Kto powiedział, że pójdę? - spojrzałam na niego.

- Ja i reszta chłopaków - uśmiechnął się.

- Ciekawie, że mam swoje zdanie - opadłam na poduszki.

- Oj spodoba Ci się - Mike szturchnął mnie łokciem.

- No oczywiście - spojrzałam na niego - Czyli tak jak zwykle, upijesz się i będziesz gadał o jednorożcach? - blondyn przewrócił oczami, a Ashton znowu się zaśmiał.

- Ty się tak nie śmiej Irwin - burknął - Ja przynajmniej nie całowałem się z Cal'em - uśmiechnął się, a tamten spiorunował go wzrokiem.

Gwizdnęłam i spojrzałam na niego - No nieźle brat. Zmieniłeś orientację? I ty też Calum?

- Co mówiłaś? - zapytał brunet, przestając bawić się z psem.

- Zostaw tego psa - westchnęłam, na co ten przytulił zwierzaka - Zmieniłeś orientację?

- Nie - odpowiedział.

- Ja też nie.

- To dlaczego się lizaliście? - dopytywał Clifford.

- Zamknij się, byliśmy pijani.

- Tak sobie tłumacz - mruknął.

- Idę zobaczyć czy Hemmings jeszcze żyje - westchnął i wyszedł z salonu.

- A ty Mike? - spytałam.

- Co ja?

- Masz kogoś?

- Nope - odpowiedział i odwrócił wzrok. Calum spojrzał na mnie wymownym wzrokiem, ale zignorowałam go.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jak ja kocham tego psa.
Muffin przeszedł dzisiaj samego siebie.

Sądzicie, że Luke coś zrobi? No bo wiecie, według mnie raczej nie zostawi tego tak po prostu.

Tak w ogóle przepraszam, że rozdział jest dopiero dzisiaj, ale nie miałam wcześniej dostępu do internetu. Ale jest i to nawet ciekawy. 

Dobra nie mam chyba więcej do przekazania.

Do zobaczenia xx