Kamień / Nocny Kieł

Płeć

Kocur

Wiek

45 księżyców

Pozycja

Wojownik > Samotnik

Rodzina

Matka

> Imię : nie znane
> Status : nie żyje
> Pozycja : wojowniczka > karmicielka

Ojciec

> Imię : nie znane
> Status : nie żyje
> Pozycja : przywódca

Siostra

> Imię : Kasztanowa Sadzawka
> Status : żyje
> Pozycja : wojowniczka

Wygląd

Duży i wysoki kocur o umięśnionej budowie ciała. Jego futro jest szarej barwy jednak w różnych odcieniach. Posiada rany na uszach oraz złote oczy.

Charakter

Od kociaka uczony był niezależności co spowodowało wykształcenie tej cechy. Nigdy się nie poddaje oraz wypełnia powierzone cele. Jego nadmierna ambicja wywołała w nim mściwość oraz pamiętliwość. W rozmowach z innymi kotami jest wredny oraz arogancki.

Historia

Na świat przyszedł jako jeden z trójki rodzeństwa. Jednak tylko mu udało się przetrwać epidemię zielonego kaszlu. Jego ojciec po stracie dwójki swoich dzieci oraz partnerki, trenował jedynego syna na najlepszego wojownika. Młody Nocna Łapa był zawsze wykończony szkoleniem. Starał się sprostać wymaganiom ojca. W wieku siedmiu księżyców musiał samodzielnie zabić borsuka. Ledwo uszedł z życiem. Za każdy błąd był mocno karany. Z każdym treningiem czuł co raz większą nienawiść do ojca. W dniu otrzymania imienia  wojownika, klan stracił ostatniego ucznia. Przywódca nie mógł na to pozwolić dlatego Nocna Łapa nie mógł być mianowany do czasu, gdy w klanie będzie więcej uczniów. Młody kocur stał się bardziej zamknięty w sobie. Chciał się zemścić na przywódcy. Jednak wiedział, że musi poczekać na odpowiedni moment. Po upływie sześciu księżyców w klanie pojawiło się dwóch nowych uczniów. Był to dzień nadania imienia wojownika również Nocnej Łapy. Cały klan mu gratulował. Jednak on widział spojrzenie ojca, które dawało mu do zrozumienia, że nim gardzi. Jako wojownik był nie obliczalny oraz impulsywny. Najczęściej dzięki niemu klan stawał się niepokonany. Wrogowie zawsze się obawiali spotkania z Nocnym Kłem. Jednak nie interesował go strach nieprzyjaciół, tylko strach jego ojca w chwili śmierci. W końcu nadszedł idealny moment. Podczas wyprawy do Księżycówego Kamienia, Nocny Kieł zwabił przywódcę oraz zastępcę do groty. Wiedział, że zamieszkuje ją stado borsuków. Sam odszedł na bezpieczną odległość. Widział jak na jego oczach umierają. Śmiał się. Był to najpiękniejszy dzień w jego życiu. Jednak nie mógł wrócić do obozu bez żadnej rany. Dlatego dał się zranić zwierzętom, które po chwili zakończyły swój żywot. Udając obolałego wrócił do obozu. Klan uwierzył w jego wersję wydarzeń oraz wybrał go na nowego przywódcę. Jednak nie dane mu było zostać liderem. Tego samego dnia w lesie nastąpił wielki pożar. Wojownik musiał myśleć o ocaleniu klanu. Nie chciał ratować wszystkich. Pokazał drogę ucieczki tylko najlepszym wojownikom. Resztę skazał na śmierć. Ocalałym wyjaśnił, że ogień zagrodził mu drogę. Nocny Kieł wraz z wojownikami udał się do pobliskiej jaskini. Wtedy otrzymał sen od Klanu Gwiazdy, w którym pokazana była jego zagłada. Wstał oburzony. Wiedział, że musi pozbyć się nowonarodonej kotki. Zebrał wszystkich wojowników i ruszył na dom dwunożnych. Nie spodziewał się pożaru, który prawie zniszczył jego plany. Wtedy ujrzał uciekające koty. Podkradł się i próbował je zabić. Starsza kotka była łatwym celem. Zmierzał do małej kotki, gdy jeden z wojowników porwał ją. Był wściekły. Chciał dogonić wojownika jednak reszta jego grupy powstrzymała go. Wtedy zabił resztę klanu i zaczął samotne życie. Przez wszystkie księżyce pragnął śmierci na swojej siostrze.