Pewnego dnia cała Nekoma była absolutnie zachwycona, bo trener powiedział im, że prawdopodobnie w za parę dni zgłosi się do nich osoba, która będzie menadżerem Nekomy. Wszyscy byli absolutnie podjarani — Kuroo i Yaku zaczęli dyskusje na temat długości włosów, Yamamoto zadzwonił do Tanaki i przez piętnaście minut darł się na całą szkołę (aż przypadkiem nie przerwał sprzeczki swojego kapitana z libero i oboje nie zmusili go do ogarnięcia się), Kenma cicho poprosił, żeby nie planowała ograniczać jego gier, a pierwszoklasiści urządzili długą i ambitną debatę, kto to może być.

        I tak, dostali menadżera.

         Nie menadżerkę; jako jedyna drużyna w Tokio Nekoma miała menadżera.

      (a Yamamoto się załamał)