(a/n) czasami ktoś tu jeszcze zagląda, więc!

— kiedy Kuroo poszedł na uniwersytet, od razu znalazł sobie mnóstwo nowych znajomych w bardzo podobnych do niego — głośnych i pełnych życia, zazwyczaj także fanatyków sportu;

— stał się także typowym „najpopularniejszym typem" ze swojego kierunku w akademiku, wszyscy go praktycznie znali;

— jako, że wszyscy znali Kuroo, wszystkich zastanawiało także, kim jest ten tajemniczy najlepszy przyjaciel, o którym Kuroo mówił wiele, ale tak naprawdę nikt ani nie wie o nim niczego konkretnego, ani nie może w ogóle potwierdzić jego istnienia;

— oczywiście, teoretycznie Bokuto — najlepszy „bro" Kuroo — który wpada tutaj raz czy dwa w miesiącu mógłby to potwierdzić, ale czy Bokuto nie jest równie dziwnie spaczony na temat ludzi, co Kuroo?

— w każdym razie, pewnego dnia zdecydowali się i zapytali, kim jest ten tajemniczy najlepszy przyjaciel, z którym Kuroo zawsze rozmawiał po nocach i za dnia;

— odpowiedź była prosta — „ach, Kenma to przyjaciel z dzieciństwa, zawsze razem graliśmy w siatkówkę";

— Kenma to też sportowiec?;

— przyjaciele z dzieciństwa?;

— czy Kenma to drugi Bokuto? Głośny i towarzyski, wszędzie go pełno?;

— cóż, wszyscy przyjaciele Kuroo w końcu tacy byli, nawet ci, którzy próbowali dowiedzieć się o istnieniu Kenmy. Tak, to musi być to!;

— kiedy w pod koniec pierwszej klasy Kuroo powiedział, że Kenma przyjeżdża na weekend do miasta, w którym mieścił się uniwersytet Kuroo, wszystkim lekko odwaliło;

— w każdym razie, wszyscy też czekali na to bardziej, niż na gwiazdkę;

— w połowie grudnia spotkali się więc w ulubionym barze Kuroo i jego drobnej paczki znajomych. Kuroo przyszedł ostatni, spóźniony o pół godziny, z niską i chudą dziewczyną;

— zaraz, to chłopak?;

— ZARAZ, TO KENMA?;

— okej, to zdecydowanie nie było oczekiwane —  Kenma był dla Kuroo pod pachę, miał długie włosy, dziewczęce rysy twarzy, na plecach miał czerwony plecak, a w dłoni konsolę;

—  wyglądał bardziej, jakby był młodszą siostrą Kuroo, a nie jego najlepszym przyjacielem, z którym spędził praktycznie całe życie;

—  zaraz, w sumie nie jest taki zły —  mimo że siedział cicho przez cały pierwszy kwadrans, na jakieś śmieszne komentarze Kuroo zaczął reagować tak, że większość znajomych Kuroo zdradziła jego kocią dupę i zaczęła podśmiewać się z tekstów Kenmy;

— w sumie nie był w ogóle zły, uroczy i całkiem dojrzały, znał Kuroo lepiej, niż większość z jego znajomych znała samych siebie-- dobra, to może przesada, ale wtedy się tak wydawało;

— Kuroo przy tym był całkiem rozluźniony i wszystko  było takie przyjemne;

— cóż, czyżby nie wszyscy znajomi Kuroo byli tacy, jak Bokuto?;

—od tamtej pory Kenma był ich adopcyjnym dzieckiem, mimo że był tylko rok młodszy i za każdym razem, jak przyjeżdżał do Kuroo, wszyscy chcieli go gdzieś ze sobą zabrać;