Do gabinetu weszły trzy osoby, których wygląd mnie rozbawił.
  - Nie mogliście się przynajmniej przebrać?- spytałam.
  Stojący z przodu Xal parsknął.
  - Mówiłem im, ale nie chcieli słuchać- wskazał na pozostałych gości.
  Oboje ściągnęli kaptury, rozluźniając się nieco.
  Młody mężczyzna o oliwkowyn odcieniu skóry, krótkich, brązowych włosach i ciemnych, lekko skośnych oczach, zasłaniał swoim ciałem blondynkę z dużymi, błękitno-szarymi oczami.
  Miał twarz bez wyrazu, ale rozpromienił się, gdy na niego spojrzałam.
  - Twój brat narozrabiał. Maz jest zła.
  - Jak zwykle- skomentował, wzruszając ramionami.- Co znowu zrobił?
  Nasze oczy się spotkały i jego dobry humor wyparował.
  - Av?- ponaglił mnie, wyraźnie zaniepokojony.
  - Wpadł razem z Poe...
  Blondynka gwałtownie wciągnęła powietrze, a Xal zacisnął dłoń w pięść.
  - Nie rozpoznano go i udało mu się uciec- dokończyłam.- Ale nadal nie wiemy, gdzie jest.
  - Jest ktoś, kto może nam pomóc- wtrącił Rhys.- Na zewnątrz siedzi Han Solo razem z dwójką dzieciaków chcących się wykazać. Mogę z nimi pogadać.
  - Dlaczego mieliby ci niby coś powiedzieć?- spytał, wciąż wstrząśnięty skośnooki młodzieniec.
  - Ponieważ, drogi Jazanie, każdy chciałby poznać sławnego Xala- uśmiechnął się szeroko i wyszedł.
  Reszta ruszyła za nim.
  Ja musiałam założyć maskę zakrywającą mi usta oraz nos i dopiero wtedy do nich dołączyłam.