Tym razem byłam lepiej przygotowana na ciemność, która mnie ogarnęła, ale i tak się bałam. Wyciągnęłam rękę przed siebie instynktownie, żeby się czegoś chwycić. Darkling mnie złapał i wsunął gołe dłonie w moje ręce. Doświadczyłam tej samej potężnej pewności co wcześniej, a następnie poczułam zew Darklinga - czysty i nieodparty, domagający się odpowiedzi. Z mieszaniną paniki i ulgi czułam, jak coś we mnie wzbiera. Tym razem nie próbowałam z tym walczyć. Niech robi, co chce. Salę tronową zalało światło. Przeniknęło nas ciepłem i roztrzaskało ciemność jak czarne szkło. Cały dwór wzniósł gromkie brawa. Ludzie płakali i ściskali się nawzajem. Jakaś kobieta zemdlała. Najgłośniej klaskał król, który powstał z tronu i bił brawo z radosnym uniesieniem.

¤¤¤

Zapominam o tym. Przepraszam. Książka z piosenkami musicalu Dear Evan Hansen pochłania całą moją uwagę. Wybaczcie.
AroganckieAwokado przypominaj mi o tym.